GRIEKENLAND 2014

23 augustus 2014,

Ja, dit is de dag, de dag dat we aan onze Griekenlandreis zijn begonnen. Vanmorgen om 8.15 u vertrokken uit Andijk met de km stand op 89186.

Eerst naar Schoorldam om Ineke op te halen, verder naar de P bij Ikea Delft om Lieke op te pikken. Beiden zijn zussen van Lean, de 6 zussen en broer Ad (de jongste) hebben samen in Ginneken (Breda) een gezinsdag en beginnen die ieder jaar bij het graf van hun ouders, met liedjes zingen. Daarna wordt er uitgebreid informatie uitgewisseld, ze zijn bijzonder open met elkaar en het gaat behoorlijk intensief en diep. Een heel fijn stel zo samen.

Ik kon dus vertrekken en ben naar het gezellige centrum van Breda gegaan, wat rondgelopen en winkels gekeken, leuk maar veel van hetzelfde. Lunchje gedaan en terug naar Ginneken waar het kermis en braderie is, ook daar weer rond gelopen en kraampjes bekeken, leuk maar veel van hetzelfde. Om een uur of 6 kwam Lean aan en zijn we gaan rijden, we staan nu op onze eerste nacht op precies hetzelfde plekje waar we op onze overwinterreis op 3/4 april, de laastste nacht, ook stonden. Een heerlijk plekje aan de Afgedamde Maas in Wijk en Aalburg. Daar is een mooie P van een sport vereniging direct aan het water. Morgen via Venlo Duitsland in naar Koblenz, daar even pas op de plaats en tijdens de lunch kijken hoe verder.

Zondag 24

We staan in Guntersblum, dat is iets ten Zuid Westen van Darmstadt, het is ergens midden in Duitsland. Veel snelweg gereden, niet zo mooi natuurlijk en af en toe een bui, maar over het algemeen redelijk veel zon. Nu schijnt hij ook op ons plekje bij het kerkhof, het is hier letterlijk en figuurlijk doodstil. Het doet een beetje Frans aan hier, glooiend landschap met vriendelijke dorpjes en smalle wegen.Het staat vol met druiven, suikerbieten en aardappels, geen vee te zien, alleen hondendrollen. Steeds hoor je de knallen van de geweren van de jagers, ze zijn vast op hazenjacht. Vroeger, toen ik een jaar of 9 was verdiende ik in het jachtseizoen wat bij door drijver te zijn, dan moest je door de velden met gewassen lopen en vlogen de fazanten omhoog en de hazan vooruit en de jagers hoefden alleen maar te schieten, nu zou ik dat niet meer kunnen, helpen met beesten vermoorden. We hebben geprobeert om aan de Rijn te staan maar dat lukte niet, in Nierstein bijna maar het was teveel lawaai van het verkeer en te krap. Hier staan we eigenlijk perfect Het ziet er naar uit dat we morgen een prachtige route hebben die hier vandaan na ongeveer 50 km overgaat in de de Romantische strasse die we een tijd gaan volgen, we hebben na 1 dag helemaal genoeg van de snelweg en proberen die te vermijden. Straks een pasta zalm (K en K) en hopen maar dat die lekker is, tot morgen.

Maandag 25e

Een heel leuke en onverwacht afwisselende dag.  Lean heeft vannacht niet zo goed geslapen maar ik juist heel goed. Om 6.30 uur werd ik wakker en de zon kwam net op, heerlijk. Een mooie tijd om even het leven te overdenken en bij ons gebeurd er nogal wat. Ik had een mooie route gepland maar daar kwam niet zoveel van terecht. Omleiding om omleiding zorgden ervoor dat we met veel omwegen toch de lange lijn van de route konden aanhouden en min of meer konden stoppen waar gedacht. We staan in een gehuchtje vlak aan de Donau genaamd Bertholtsheim, geografisch gezien een km of 45 recht boven Munchen. Heel veel mooie binnenwegen door een steeds glooiender landschap. Veel fruit gezien en ook eindeloze bossen oa het Oderwald, echt heel mooi.

Ook hier hebben we wilde appels geplukt en er zijn peren, walnoten, prachtige schapen met heel lange haren. Nog nooit gezien maar ze zijn wat kleur betreft echt in 2en verdeeld, van voren wit en de achterste helft zwart. We konden buiten eten en nieuws kijken, nu is het tegen negenen en het begint een beetje te spetteren. Het is bedtijd dus dat is niet erg. Onderwegkwamen we tienallen bedrijven tegen die enorme hoeveelheden grafstenen in alle soorten, kleuren en vormen ten toon stelden, worden vast in die heuvels gedelft, het was midden in het Odenwald een schitterend gebied om door te rijden. De romantische strasse loopt er ook deels doorheen. We zullen morgen Oostenrijk wel binnen rijden, zal wel een mooie rit worden in de echte bergen.

 Dinsdag 26 augustus 17.00 uur.

Een prachtige rit was het zeker, het had ongeveer de hele nacht geregend maar toen we om half negen wegreden was het droog en dat is het grotendeels gebleven vandaag. Het Bayerische landschap is ook mooi. We hebben enorme hoeveelheden hop plantages gezien, een bijzonder gezicht want die planten groeien als klimop aan een gespannen draad omhoog en zitten vol met hopkranzen.

Wat je hier ook veel ziet zijn bloemenvelden waar je zelf de bloemen kunt/moet plukken, we nemen aan dat er ergens een kistje staat voor wat geld. Ik zag veel verschillende kleuren van een soort van gladiolen staan, wel een fleurig gezicht natuurlijk, zeker als de zon niet schijnt. Wat ook leuk is dat er in sommige dorpen mens grote aangeklede poppen in gezellige tafreeltjes te zien zijn. Zo doet ieder streek hier blijkbaar zijn best zich te onderscheiden van de ander.

Toen we Oostenrijk binnen reden stond de km teller op 90554, we reden op de weg naar Zell am See. Onderweg zie je veel rivieren en watervalletjes, we staan nu heel redelijk voor een nachtje op de P van een sport terrein. Aan de linkerkant van het meertje stikt het van de toeristen en wij snappen niet waarom, file's in een piepklein stadje, moet er niet aan denken om daar "vakantie" te vieren. Gelukkig staan wij aan de rechterkant waar veel villa's staan en veel rustiger is. Morgen denk ik een heel mooie bergrit, hoogste punt ruim 2500 meter, we staan nu op 750 meter. En dan Slovenie in, weer nieuw en anders, we hebben er zin in.

Woensdag 27 augustus 18.00 uur

En dan is het zover, we zijn in Slovenie en staan pal ten zuiden van de stad Bovec in het Noord Westen. Op het parkeerterrein bij de rivier De Soca, de rivier is hier prachtig en er zijn veel mensen aan het raften.

Het is hier gelijk volop zomer, het is nu 18 uur en nog 27 graden en weinig wind. Lean is steeds bij het water, we kunnen er morgenochtend vast wel even billen wassen enzo. De rit van Zell am See naar hier is spectaculair te noemen met name het eerste deel, wel een kwalitatief goede weg maar wat een bochten en oh wat steil af en toe. Verschillende uren in z'n 2 met een snelheid rond de 20 km p/u, maar wel met de mooiste bergvergezichten, soms in de wolken dan weer in de felle zon, helemaal op de top bij de pas was het nog geen 4 graden met wel wat heel koude wind.

Daarna een geel/groene weg zuid/oost en op naar Slovenie. De 203 die we namen was ook niet kinderachtig met bochten maar wel veel smaller en veel stukken slecht tot heel slecht. We blijven hier maar staan vannacht al zal er wel wat verkeer langsrijden, we hebben geen puf meer om verder te gaan zoeken. Morgen weer verder.

Donderdag 28 augustus 21.00 uur.

KROATIE, daar staan we nu, aan het zuideinde van de stad Umag, net over de grens met Slovenie. We hebben prima geslapen vannacht, toen ik vanmorgen om 6.30 uur uit m,n raam keek zaten er 6 Duitsers te ontbijten aan een tafeltje naast de bestelauto waar ze denk ik alle 6 in geslapen hebben. Grappig gezicht. Wij zijn om 8 uur weggereden verder naar het zuiden, we zouden naar Rijeka rijden en daar Kroatie beginnen, maar hebben de plannen veranderd omdat we toch ook het schiereiland Istrie wilden "doen". Dus zijn we langs Triest en Koper gereden, naar Umag waar we heerlijk aan zee staan en inmiddels helemaal alleen.

We hebben voor het eerst dit jaar weer in zee gezwommen, heerlijk. Het is een baai met eb en vloed en veel zeegras, in het eerste stuk is het wat troebel water maar na 50 m niet meer en stond je nog niet met je knieen onder water. Ik heb zelf even een kleine was gedaan, dat ligt nu weer fris in de kast. We kwamen onderweg een Lidl tegen dus even wat vers binnen gehaald, de forellen zijn al op. Omdat ik geen euri's meer had moest ik pinnen en kreeg ik 7.1 kuna voor een euro ipv 7.5. Een beetje dom geweest dus, net als met achteruit rijden op ons plekje, toch een paaltje geraakt een een heel klein scheurtje midden achter, kan ik zelf wel repareren denk ik. Morgen dus rondje Istrie en dan Krk even op, misschien vinden we daar weer een mooi plekje.

Zaterdag, 7.30 uur.

Dat rondje Istrie hebben we niet helemaal gedaan, halverwege zijn we dwars doorgestoken naar de Oostkust. Dat was ook de moeite waard. Het is een mooi en eenvoudig landschap dat ouderwetse rust uitstraald, de meeste wegen zijn prima te rijden, al gaat het niet snel door alle bochten tussen de heuvels. De oostelijke kustweg is schitterend, wat een mooie zeezichten. Ik ging ergens diesel tanken en wilde met kuna's betalen maar hij had geen wisselgeld terug, de pinpas deed het, dus oke. Ik deed de biljetten weer in de knip. We gingen per ongeluk een weg naar een afgelegen dorpje aan zee in, naar Plomin, we hebben daar geluncht en er zijn wat kleine maar liefelijke strandjes en een paar grote vissers schepen te zien. Ik wilde de pinpasbon even opruimen en zag gelijk dat ik geen 6 maar nog 5 biljetten van 200 kuna had, verdomme weer stom geweest. Maar omdat we verkeerd waren gereden, waar we trouwens geen spijt van hadden, kwamen we weer langs het tankstation en ja hoor, het lag keurig in een apart vakje van de geldla te wachten op me. Wat bleek, ik had er 5 gegeven en hij had er al 1 in de la gelegt toen hij zag dat hij niet kon wisselen, toen heb ik de andere biljetten weer terug gekregen en m,n card gepakt en niet meer aan het eerste biljet gedacht, eind goed al goed.

De rit door de grote stad Rijeka ging als vanzelf, heel goed geregeld daar. We zijn Krk voorbij gereden en ergens heerlijk een paar uur aan de kust gaan staan, gezwommen in kristal helder water onder een strak blauwe wolkeloze hemel, wat een genoegen. Langs de hele, enorm lange kustweg zie je parkeerplaatsjes en dan weet je nu dat daar een trap naar de zee is, we staan nu ook op zo,n plek vlak bij het dorp. Weer zwemmen, eten, nieuws kijken en doodmoe van alle indrukken het bed in. Vandaag moeten we even mail inladen, al een week niet gekeken.

18.30 uur, die mail is gelukt, weinig bijzonders, alleen een mail van de ex huurders van Curacao met wat gedoe over inventaris en borgsom, komen we wel uit. Weer een lange maar prachtige rit verder langs de kust naar beneden gemaakt. We staan weer op een heel mooi plekje zo ongeveer tussen Zadar en Split, in Pirovac. Het water is hier wat brak zo tussen al die eilanden in, een graadje of dik 20 denk ik met de volle zon op ons bolletje, het weerstation gaf om 16 uur 30 graden aan. Regen hebben we niet meer gehad sinds Zell am See. Tot nu alleen 3 x in de nacht regen gehad, dus met rijden geen last. Onze algehele indruk van de Kroatische kust is bijzonder goed, kleinschalig, eenvoudig, gezellig, heel mooi en geen hoogbouw, wat een heerlijk rustig gezicht geeft. De Voorzitter kennende blijven we hier morgen staan, we hebben het luchtbed opgepompt, er zat een klein scheurtje in wat ik gelukkig provisorisch kon repareren met ducktape. Kijken hoeveel lucht er morgenochtend nog inzit. Het zit er in dat we woensdag Montenegro en dan Albanie binnen rijden, spaaaaaaaannnend.

Zondag 31e om 19.00 uur.

Een heerlijke vrij zon(nige)dag gehad, mocht ook wel na 7 dagen rijden. Het luchtbed hebben we maar bij de container gelegd, door mij niet meer te redden, misschien dat een local het meeneemt. Echt een topdag aan en in het water en nog even de camper gewassen. Morgen naar Split voor boodschappen enzo en dan verder. Sprak een vrouw die in NL geboren is maar nu hier woont en die zei dat er ongdveer 150 km na Split een stukje kust van 15 km van Bosnie is, dan weer een flink stuk van Kroatie en dat daarna Montenegro begint. Iets van 100 km ofzo.

Maandag 1september17.17 uur.

Wat we nu toch weer meemaken, het is oooooongelofelijk. Het hoost nu al urenlang enorm hard met onweer van heb ik jouw daar. Het knettert keihard vlak boven ons. Afgelopen nacht begon het al flink, maar toen we opstonden zo rond half acht was het droog met een bescheiden zonnetje erbij. Dus wij op weg, we kwamen al snel een Lidl tegen en daar hebben we een kar vol geladen, minstens voor een week voldoende. De kustweg blijft heel mooi, maar af en toe ook grillig tussen steile rotsen door, het is mooi maar niet gemakkelijk rijden. We dachten voorbij Dubrovnik een plek te gaan zoeken dan kunnen we morgen het laatste stukje Kroatie doen en Montenegro door de Albaneese grens over. Dat is niet helemaal gelukt, om een uurtje of 14 begon het te regenen, wat zeg ik, hoozen met bakken tegelijk uit de lucht en steeds maar keihard geknetter van onweer. Het werd eigenlijk steeds erger, met een slakken gangetje moesten we met het verkeer meerijden.

 Uiteindelijk waren in Dubrovnik, we zagen beneden ons campers staan en we hebben ze gevonden. We staan nu op een P aan de haven met nog een aantal gestrande campers. Hier in de stad hebben we met de assen in het water gereden, je weet niet wat je ziet of eigenlijk wel want je hebt het wel eens op de TV gezien, de hele boel staat onder water en het verkeer verstopt. De rioolputten spuiten als kleine fonteinen hun water omhoog. Afijn, wij blijven hier natuurlijk staan met nog steeds enorme regen en windvlagen op ons dakje. Steeds horen we de sirenes van de alarmdiensten, het is een soort van spannend. Morgen hoor je hoe het allemaal afgelopen is.

 

Dinsdag 2 september 17.30 uur.

We staan in Albanie in het badplaatsje Shenhjin, naast Lezhe, zo'n 100 km boven de hoofdstad Tirane. We staan aan zee met de zon weer op ons bolletje. Het ziet er hier eigenlijk best leuk uit, alleen de hoofdstraten zijn ze vergeten te asfalteren oid. Ook hier heeft het gister geregend want dat is nog duidelijk te zien, die hoofdstraten zijn kmters lange modderpoelen. Maar dat verhinderd niet dat er achter ons, we staan aan het einde van de boulevard, werkelijk duizenden mensen op ligbedden, stoelen enz aan het zonnen en zwemmen zijn. Die boulevard is een beetje onwerkelijk, 10 tallen restaurants de een nog mooier dan de ander en allemaal prakties leeg terwijl het strand stampvol met mensen ligt. Het lijkt wel gesubsidieerde bouw om het wat te laten lijken, misschien projectgeld van Europa. Het is hier allemaal heel goedkoop zag ik, er gaan ongeveer 135 Lek in een Euri en een grote pizza in de vitrine kostte 400 Lek. Maar onze koeling is vol die gaat toch echt eerst leeg. Je ziet hier overal veel onafgebouwde projecten of leegstaande gebouwen en hier in de haven liggen in een hoek een stel roestige oorlog en vissersschepen en op de wal daarbij een zooitje antieke verroeste vrachtwagens, een beetje derde wereld idee.

 

Gisteravond in Dubrovnik is er nog wel het een en ander gebeurd, we zagen een paar campers vertrekken en nog een paar, dus ben ik even bij de uitrij gaan kijken en daar las ik dat we voor een nacht 30 euro moesten betalen en dat we niet in de camper mochten overnachten, dat zou gecontroleerd worden ! Dat kunnen we nauwelijks uit onze knip krijgen laat staan voor een nacht parkeren zonder ons erin. Dus wij ook vertrokken, die 2 uur was al 9 euro. Vrij snel na Dubrovnik konden we afslaan naar een dorpje en zijn zijn we na wat zoeken op een P van de Lidl gaan staan, daar stonden we eigenlijk heel mooi, midden in de natuur aan de deurkant en toch op asfalt.

En dat was maar goed ook want de regen die bijna op was gehouden begon weer in volle kracht inclusief heel heftig onweer. We hebben beiden nog nooit zoiets meegemaakt, niet in Frankrijk en Curacao waar het toch ook heftig kan zijn. Het was werkelijk beangstigend, en ik had Lean er ook nog bij, ze vloekt, drinkt en rookt als een bootwerker als het heel spannend wordt. Het was alsof we midden in een waanzinnig, ongesensureerd vuurwerk stonden. Dat heeft weer ongeveer 3 uur geduurd, toen was het bedtijd. Redelijk goed geslapen, als ik veel indrukken heb opgedaan slaap ik altijd wat onrustiger. Vanmorgen verse broodjes gehaald en vertrokken naar Albanie.

Woensdag 3 september 18.00 uur.

Maar eerst de grens met Montenegro, we kregen een stempel in ons paspoort. Montenegro is duidelijk wat rommeliger en vuiler dan Kroatie, veel troep langs de veel slechtere wegen. De weg ging wel langs een soort van binnenmeer dat heel mooi is. Gelukkig kwamen we er snel achter dat de grensovergang naar Albanie die we gepland hadden niet meer open was. Om een uur of 15 de andere grenspost  gepasseerd, wat heel makkelijk en snel ging en een uur later stonden we met vreselijk vieze wielen hier. Morgen naar het zuiden en overmorgen maar de grens naar Griekenland over.

Donderdag 4 september 10.45 uur,

Het is ineens een uur later want we zijn al in Griekenland, weer een heel verhaal. Om 8 uur vertrokken gister en over wegen gereden, wil je niet weten, geheel onverwacht  afgewisseld met nieuwe stukken 4 baans. Er langs staan enorm veel benzinestations, soms met van alles erbij gebouwd, hotels, bedrijfspanden, maar behalve tanken kun je er niets, het staat meestal leeg en dat zie je ook gewoon langs de wegen, net alsof er voor de toekomst gebouwd is. Er is veel zichbare armoede in Albanie, in Montenegro is ons dat minder opgevallen en in Kroatie helemaal niet. Maar overal zie je wel de nieuwste Audi's en Mercedessen rijden, nogal in verschil met de verhikkels van de gewone man/vrouw. Afijn, wij dus via Durres, Fier en Vlore verder naar het zuiden langs de kust en dat hebben we geweten. Een lang gererekt gebergte met hoogten tot ruim 2000 m met ontzettend veel haarspeldbochten, op het hoogste punt reden we in de wolken. Maar natuurlijk steeds spectaculaire uitzichten.

Omdat we zo vroeg vertrokken waren besloten we om maar door te rijden tot in Griekenland. We waren bij net voorbij Ksamil toen de weg ophield tegen een riviertje, we schrokken ons rot maar zagen later dat er een soort van ijzeren bak met dikke planken erop als pontje fungeerde. Bij vragen bleek dat die je voor 10 euri naar de overkant bracht en dat je dan bijna in Griekenland was. We hebben het aangedurft en zijn aan de overkant gekomen, we moesten wel precies in het midden gaan staan voor het evenwicht, dus wel een beetje spannend.

Wat daarna kwam is niet te beschrijven, dat was nog erger dan piste's dan heb je nog een soort van egaliteit maar dit waren kapot gereden stukken asfalt, het duurde ongeveer 20 km en was vreselijk om te rijden, maar ineens kwam er een laatste oprisping omhoog, dus ik de achterkant opgepompt en flink gas geven, ik dacht nog even aan de ondergebouwde dieselkachel en we stonden boven, op een, min of meer, normale weg. Daarna waren we snel bij de grensposten en een halfuurtje later zagen we beneden ons zo'n Grieks baaitje waar je het geloof ik allemaal voor doet. Naast ons staan 2 Franse campers met 4 vrouwen die juist terug gaan via Albanie enz. Moet nog wel even melden dat we al een paar dagen geen TV kunnen kijken, het ding zal wel weer ontregeld zijn en gister is door het vele gehobbel de deur van de koelkast uit zijn draaipunt gewipt, hoop dat er niets gebroken is en dat ik dat zelf even kan maken. We hebben nu 11 rijdagen met een grensstand  Griekenland van 92440 km. Totaal 3264 km is dus 287 per dag.

 

Donderdag 4 september 21.30 uur.

Het eerste dagje Griekenland zit er op en hij was uit de kunst. Het strand waar we staan heet Sagiada Beach en vandaag stonden er 6 campers. Het was vanmorgen wat bewolkt daarna heeft even geregend en verder mooi weer. Camper gewassen, keuken goed schoon gemaakt, water bijgevuld en veel gelezen. Een heerlijk dagje dus. Morgen naar Igoumenitsa om bij Vodafone een simkaart voor de wifi te halen en dan op naar het volgende strand en wat we nog zoal tegenkomen. Reizen zit voor ons altijd vol met verrassingen, iedere dag, gepland of niet, komen we toch onverwachte dingen tegen, dat is meestal heel leuk. Soms is dat niet zo maar dat is niet anders.

 

Zaterdag 6 september 12.00 uur

Dat was gister niet eenvoudig bij Vodafone maar uiteindelijk kunnen we online. De Mifi-router die ik had bleek na een uur uitproberen niet te matchen met hun simcard, beetje vreemd maar ze hebben echt hun best gedaan geloof ik, het was druk in de winkel en dan dat gedoe met mij erbij, de transpiratie was duidelijk te zien. Toen ik moest afrekenen, 40 euro voor 2 x2 GB voor 30 dagen en 33 voor de Vodafone Mifi-router. Bij het afrekenen bleek dat er een storing was en dat je alleen contant kon betalen, ik had niet genoeg losse euri's meer dus naar een bank en daar hetzelfde, bij de 2e bank ook, pas bij de 3e lukte het en kon iedereen opgelucht adem halen en met handen schudden afscheid nemen.

Bij het plaatsje Platarie geluncht aan zee en doorgereden naar Ammoudia. Vlak daarvoor ligt Parga waar we door wegwerk midden in het dorp behoorlijk in de knel kwamen. Maar we kwamen er op de cm af doorheen en zonder een krasje. In Ammoudia, je hebt hier nog steeds zicht op Korfoe al is het ver weg, waren de mooiste plekjes al bezet. Maar het dorpje is leuk en er zijn heel wat vissers schepen en ook een paar met bankjes erin om toeristisch te varen op de rivier de Arachon ?

 

Op de meeste stranden en daar zijn er hier heel veel van, kun je lekker douchen en drinkwater bijvullen. We hebben vanmorgen maar een klein stukje gereden en zijn gestopt op een vrij en mooi natuurlijk plekje direct aan zee tussen de dorpjes Ligia en Riza in en we staan hier fantastisch vrij met wat huizen in de buurt. De luifel moet uit met een laken aan de zijkant want het is erg warm al geeft de meter maar 26 graden aan. Na een paar weken even lekker het ruim opgeruimd en straks kijken hoe goed het internet het doet, ik zag al dat hij 36 mails heeft binnengehaald, zal wel wat spam oid bijzitten want dit is erg veel. Misschien kan ik even skypen. Lean is aan een kokosnootje begonnen en dat is een goed teken.

 

Zondag 7 september 20.00 uur.

Een hele mooie rustige dag, we zijn blijven staan. Tijd voor een paar klusjes, de TV niet aan de praat kunnen krijgen, eigenlijk niet erg nu we een prima internet aan boord hebben. Maar ik zal wel op zoek gaan naar een bedrijf of iemand die er meer van weet. De koelkastdeur is wel redelijk te repareren verwacht ik met een dun hoeklijntje van alu dat ik erop kan lijmen/schroeven. We gebruiken de buiten douche nu iedere dag een paar keer, heerlijk gelijk het zout weg. Het is gewoon Curacao'se water T, en ook bij het landschap moeten we er wel af en toe denken.

Lean heeft wat wilde kamperfoelie geplukt, het ruikt enorm, bijna high wordt je ervan. Kon even skypen met dochter en kleinzoon met een prima verbinding, beter dan Viber dat veel storing heeft. Morgen naar Lefkas waar we al heel dicht bij zijn, als we naar links kijken zien we vaag het silhouet. Straks ga ik naar de taveerne om met wat Duitsers over hun terugweg te praten, ze doen onze route omgekeerd.

 Dinsdag 9 september 13.15 uur

Dat was gister weer een mooie rit, heel rustig aan gereden niemand had last van ons want er was bijna niemand op de weg. We zijn niet naar Lefkas geweest, we hoorden dat het nogal erg steil was hier en daar en ook dat je er op dit moment niet vrij kunt staan omdat de politie een paar weken stiptheid actie's houdt. Dus langs de kustweg naar Preveza gereden en daar de toltunnel genomen (kan niet anders) waar de kenau ons in klasse 3 zette ipv 2, maar zij is de baas en dat kostte 2 euri extra. Daarna via Vonitsa naar Paleros en verder weer langs de kust naar Mikatos, wat een aardig plaatsje is. Omdat we zo lekker reden zijn we gewoon daarmee doorgegaan, steeds langs de prachtige kust,  naar Astrakos en verder naar Mesologi.  Er zijn daar veel zoutmeren in de delta en je kunt er een dam van een paar km oprijden waar op het einde huisjes op palen staan en een restaurant. Je zou er heel mooi kunnen overnachten.

Wij zijn nog even doorgereden tot vlak voor de tolbrug naar Patras in het plaatsje Kaloveika, waar we een gelijksoortig plekje vonden als gister en we zijn daar blijven staan, als we naar links kijken zien we bijna de hele brug. Er is een kraan met drinkwater en een douche met een flinke kop, dus perfect. Op de zee die we onderweg zagen zie je heel veel drijvende viskweek bedrijven

Ook zie je langs de weg werkelijk heel veel, ik noem het maar minikapelletjes, ik heb het nog niet nagevraagd maar ik vermoed dat het aandenkens zijn waar mensen verongelukt zijn.

De TV heb ik weer kunnen inregelen dus die doet het weer, hij was softwarematig (hoe klinkt dat uit mijn mond) ontregeld, waarschijnlijk door het enorme onweer bij Dubrovnik, want daarna deed hij het niet meer. Van de koelkastdeur die beschadigd is kan ik de scharnierpunten verplaatsen naar de rechterkant dan sluit die ook weer goed al moeten we hem dan wel van links naar rechts openen. Hij is bijna helemaal leeg dan kan dat ook gebeuren, vannavond een extra ijsje eten. Maar er is een nieuw probleem bijgekomen waar ik al de hele dag mee bezig ben geweest, de waterpomp doet het niet meer. Uiteindelijk met behulp van het internet en plaatselijke hulp met een mobiel is er, denk ik, een besteld in Athene die hem vandaag nog naar een adres in Patras stuurt, waar we vlak bij zijn. We hebben in gebrekkig Engels een mailwisseling, als ik al antwoord krijg. We kwamen hier nog een Italiaanse camper tegen die een metalen bumper achterop had gemonteerd, zo'n ding moet ik ook maar laten maken.

 

Donderdag 11e 19.30 uur.

Na nog een keer bellen over een nieuwe waterpomp begreep ik al, dat wordt niks zo, dus gister, woensdag, besloten om morgen, vandaag dus, dat ding maar te gaan ophalen. Dan doen we ons rondje Peloponnesos toch gewoon van oost naar west. Woensdag weer een heerlijke dag gehad, in de ochtend een paar uur gefietst en toen zag ik pas echt op wat een bijzondere plaats we stonden. Een gebied van zo'n 10 km lang en van zee af 500m diep, verdeeld in diverse maten kavels en op de een staat een prachtige villa en op de ander een oude caravan en op nog anderen alles wat daar tussenin zit. In tegenstelling tot dinsdag was het een relaxte dag.

 

Vandaag om 8 uur vertrokken voor de tocht tot vlak voor Athene, die 280 km bleek te zijn. Wel weer een heel mooie rit langs de kust en door de bergen, we kwamen ook langs Delfi waar we gelukkig snel doorheen konden want het was er zo rond 10 uur al heel erg druk, er stonden zeker 10 bussen en honderden auto's Wij zijn niet van cultuur en oude stenen vind ik gewoon oude stenen als je begrijpt wat ik bedoel. Maar gelukkig zag Lean nog net een glimp van wat oude pilaren ergens beneden de weg. Dus stoppen en naar beneden sjouwen, oh en ah roepen, foto's maken en daarna snel lekkere koffie met Baily's drinken, heerlijk.

Camperbedrijf redelijk snel gevonden en de pomp gemonteerd, de man wilde ook de koelkastdeur wel even maken dus haleloeia.  Je moest van hier uit een ruim rondje rijden om richting Poleponesos te gaan en om een uur of 4 vonden we een heel mooi plekje op een strand in het westenlijk deel van het stadje Kineta, ik schat ongeveer 30 km westelijk voor het kanaal van Korinthos.

Koelkastdeur en waterpomp werken weer, je kunt door een paar betrekkelijke kleinigheden toch behoorlijk onthand raken. We hebben nu een paar dagen geimproviseerd gegeten en morgen hoop ik wel om wat lekkere boodschappen te kunnen doen. We gaan natuurlijk het beroemde kanaal van Korinthos bekijken.

Zaterdag 13 september 16.00 uur en onze kleinzoon Nije is vandaag 4 jaar geworden.

En het is al een heel kereltje zal ik je vertellen. We hebben wat ingezongen op Whats App en straks of morgen even skypen en daar zal hij het wat ons betreft nu mee moeten doen. Het kadootje was al aanwezig.

Die boodschappen gister gingen prima, was alleen niet bij de Lidl maar bij een Griekse keten. Het is niet goedkoop hier, maar het zij zo. Vanmorgen vroeg kwam er een man zwemmen, dacht ik, maar die kwam met een viskorf boven water, er zat niets in, dus hij vulde hem met stukken brood en bracht hem weer onder water.

Onderweg kwamen we bij een uitzichtpunt een aantal Hollandse campers tegen, ze waren met een groepsreis van de NKC mee met in totaal 22 campers. Ze keken er van op dat wij alleen reisden en of dat wel veilig was enz. Toen ik zei dat we ook nooit op een camping stonden, zag ik ze bedenkelijk kijken van wat voor lui zijn dat nou. Ik zei maar dat wij niet zo geschikt waren om langer dan een paar uur sociaal en communicabel te zijn en dat is niet onwaar. De mening over groepsreizen was inmiddels niet bij iedereen hetzelfde meer als bij het begin. Dat hebben we veel vaker gehoord, ook in Marokko en Spanje/Portugal. Je moet erg veel inleveren en verplichte gezelligheid ondergaan. Afijn, we eindigden in een super eenvoudig lintdorpje pal aan het water, we hebben nog nooit zo dicht bij het water gestaan, maar het was op een kade.

We dachten dat we bij vertrek dezelfde weg terug moesten en dat was even heel steil naar beneden, maar gelukkig konden we via een pisteweg langs de zee toch de rode weg bereiken. We hebben daar een zeehondje ? gezien en tijdens het zwemmen een zeepaardje en de gewone schooltjes vis die al springend door het water gaan, makreeltjes oid. We zijn het schiereilandje Methana opgereden en vlak daarvoor kwamen we langs een bijzonder fraai kerkje, het ziet er schitterend uit, vol met muurschilderingen en ook nog schilderijen, hoogtepunt was de Grieks Orthodoxe priester die daar aan het werk was, biecht afnemen, auto inzegenen wat een heel ritueel bleek te zijn. We konden in het Engels min of meer wat uitleg oppikken en kregen een klein glaasje kerkwijn te drinken, dat was volgens mij een heerlijke kersenlikeur. We hebben er een kaarsje voor de jarige Nije opgestoken. Het zag er allemaal best een beetje Katholiek uit maar we begrepen al snel dat de Pape een ongewenst persoon is

De rondrit op het Peninsula was een grote verrassing, we zagen daar een ongelofelijk schattig havenplaatsje, waar we een toeristisch kaartje kregen. Maar ook enorm steile wegen in het binnenland en een grote en vele kleine vulkanen. Lean zat het eerste deel wat steeds maar hoger ging volgens mij met samen geknepen billetjes, pas na het plaatsje boven rechts genaamd Agios Georgios, waar je evt.zou kunnen overnachten, ontspande ze een beetje en kon er weer een lachje af. Schitterend om die rondrit te maken, zeer de moeite waard.

Daarna via een soort van mondain Galatas met uitzicht op het, echte, eiland Poros verder de kustweg afgereden tot we min of meer aan de onderkant van van deze duim van de Peloponeses bij het gehuchtje Pagadia een plekje op het miniboulevardje vonden. Voor 1 nacht staan we hier prima. Ik vond vandaag een lekker zalm staartstuk dat we met een fetakaas salade gaan eten, maar nu eerst even zwemmen.

Zondag 14e om 19.00 uur.

Gisteravond even met Nije geskypt en hij heeft z'n kado, een ton vol lego, uitgepakt en had gelijk niet zoveel tijd meer, was even heel leuk. Vanmorgen in de plaatsjes Ermioni en Kosta me een tijdje vergaapt aan de soms protserige maar mooie schepen die daar aan de kade en op de rede liggen. Op de wal staan de Landrovers en Jeeps met Grieks kenteken, ook de tankwagens diesel en water rijden af en aan. Heel leuk om te zien. Ik zag ook wat jongelui met een motortaxi arriveren, die gingen duidelijk als bemanning mee. Willem, een zoon van Lean heeft dat geloof ik ook eens gedaan. Dat varen hier moet geweldig zijn met zoveel prachtige baaien en een warme blauwe zee in de zon.

Wij hebben ook de kaap gerond en zijn na een onverwachte bergrit beland in Paralie Irion, een dorpje van niks maar wel pal aan zee met een prachtige kerk waar we hoegenaamd onder staan. De priester heeft voor een kraan gezorgd waar heerlijk water uitkwam, dus de tank is ook weer vol. Af en toe is er wat bewolking en gerommel van onweer in de verte, maar we houden het tot nu droog. Volgens het RTL 4 weerbericht is het hier niet zo best, maar dat is gelukkig niet waar. We hebben net gezwommen en de buiten douche maakt overuren vergeleken bij eerdere reizen. Morgen verder via Nafplio om daarna aan de langste "vinger" te beginnen.

Dinsdag 16 september 8.30 uur.

Dat was me een dag gister, we vertrokken en zijn eigenlijk ongeveer doorgereden tot hier, hier is tussen vinger 2 en 3 in. We staan onder het gehuchtje Elos wat weer iets onder Vlachiotis ten westen van Skala ligt. Het is hier vrij bijzonder omdat we in een soort van duinen staan met een zandstrandje. Het deed me gelijk denken aan de omgeving waar oude vrienden van me een huisje op het strand in de duinen hadden bij Vias Plage in Zuid Frankrijk, dat is intussen door de zee genomen Hier kun je zien aan de stukken fundering dat hier ook dat soort huisjes hebben gestaan en er staan er nog een paar overeind.

Ook hier zien we de zwerfhondjes vrolijk spelen, we konden hun dag goedmaken met wat te eten en drinken. 

We zijn hier wel uit de granaatappels en citroengaarden vandaan, daar hebben we er veel van gezien, de citroenen nog groen en de granaatappels prachtig gemeleerd van geel tot roodachtig. Olijfbomen blijf je overal zien, miljarden moeten er staan. Wat je hier niet of nauwelijks ziet zijn rechte stukken weg van meer dan 500 m ofzo, goed dat de Fiat licht stuurt anders zou je geen armen meer overhouden. We hebben intussen ook honderden kerkjes gezien, de een nog mooier dan de ander, soms op zeer onherberzame plekken. Gister zagen we tijdens de rit door de bergen die niet mis waren om te rijden, een klooster heel hoog op een richel gebouwd, ongelofelijk.

Bij Nafplio staat midden in de baai een soort van oud fort waar de beul in gewoond zou hebben in de tijd van de gevechten met de Byzantijnen en Turken. De grote, natuurlijke haven wordt beschermd door enorme rotspartijen aan weerszijden waarop hele grote forten staan, het lijken wel dorpen op zich.

Daarna begint de kustweg tot de plaats Leonidio, ik vond het wel tijd om te stoppen maar Lean vond de plekjes, waar anderen bijna een moord voor doen, niet goed genoeg.Je begrijpt dat enige woorden tot gevolg had. Toen moesten we de bergen in voor een urenlange adembenemende rit, waar we dus ook dat klooster zagen. We kwamen op de cm af door het hooggelegen dorp Kosmas, waar het aardig koel was. Nogmaals een geweldige rit met steile op en afgangen tussen de gorges omdat we steeds langs de lege rivierbedding reden en zeer scherpe haarspeldbochten, die ik gelukkig op mijn TT goed kan zien aankomen. Ook veel wilde schaap/geit kuddes tegengekomen.

Voor het eerst in zeker een week hebben we een paar andere campers zien rijden. We gaan zo de lange vinger inzakken en ik hoop dat we een plekje voor een paar dagen tegenkomen. Ik moet ook een paar kleine reparaties doen aan besteklade, gaspitten en een douche wandje waar een schroef uit getrild is Zo is er altijd wel wat waar je inventiviteit mee wordt uitgedaagd.

Dinsdag 13.45 uur

Man man, we staan nu toch op een plekje, zeker een 9 1/2 op onze schaal van 10. Het is in Archagelos, maar dan helemaal aan het einde dorp, begin landpier. Misschien nog geen 40 km gereden, het lot wil het zo na de lange dag van gisteren. Tot het eten op is blijven we hier staan. De besteklade provisorisch, piepende schotel en nog wat klusjes zijn gedaan. Jammer genoeg had ik niet de juiste maat sleuteltje voor de gaspitten. Het is super lekker water om te zwemmen, prachtig blauw en glashelder en je voelt het niet als je er in stapt, zo lekker van temperatuur. Het stikt hier van de zee egels/appels en van een mevrouw die ze aan het losprikken was moest ik er een open maken en opeten, heb ik in Spanje ook al eens moeten doen, niet vies maar zeker niet lekker een beertje zoetige zilte smaak, ik hou ook niet van kaviaar en haring enzo.

I

Halverwege dat landpiertje stonden we, deze foto genomen toen we weer verder gingen en dit mooie uitzicht zagen. Inmiddels zit ons eerste nachte hier er op, prima geslapen en alleen de kabbelende golfjes begeleiden onze gedachten. We zijn aan onze 26e dag van deze reis bezig en ik zal je vertellen, het lijkt veel langer. Wat is het leven in Nederland ver weg van hier. Zal straks eens een mail aan de kinderen schrijven. Er lijkt wat bewolking aan te komen, we zullen zien waar dat toe leidt.

Vrijdag 19e 11.00 uur

Die bewolking leidde verder tot niets meer dan dat, eigelijk wel lekker even niet die felle zon in je ogen. Bij de weerberichten (rtl) zien we steeds dat het hier in de regio veel regen en onweer is en dat zien en horen we ook om ons heen maar waar wij ook waren we hebben we er geen last van gehad. En nu is de barometer eindelijk flink aan het stijgen, wordt het nog mooier ? Gisterochtend zijn we toch vertrokken, we wilden zien wat er na de volgende bocht te zien zou zijn Dus verder naar het zuiden tot de ferry naar het eilandje Elafonisos, daar wat rond gescharreld en uiteindelijk voor de lunch beland in Monemfasia aan de oostkust.

Wel een beetje bijzonder daar, er is een grote rots in het water gevallen tijdens een aardbeving zoveel duizend jaar geleden net zoiets als bij Calpe in Spanje of een iets kleiner Gibraltar. Vroeger woonden ze er op 325 m hoogte maar nu schijnen er alleen nog ruiines boven te staan. Het is er een beetje toeristisch gemaakt en je kunt beneden een soort van ingebouwd kasteel in, dat was voor ons teveel van het mooie en na een broodje aan de voet zijn we doorgereden naar de 2e vinger.

We konden onderweg diesel, gas en water tanken en even later eten en drinken bij de Lidl in Skala. Altijd een lekker idee als alles wat vol moet zijn vol is en anders om ook. We zijn na natuurlijk weer een prachtige rit gestopt in een dorpje pal onder Githio aan de piste boulevard van Mavrovouni met echt mooie stranden waar je zonder stenen oid zo het water in kon lopen. We zijn daar blijven staan omdat we er in een restaurantje gegeten hebben, de eerste keer, we doen dat heel weinig omdat ik zelf ook lekker en graag kook !!!. Weinig geld en lekker, kan niets anders zeggen. Je snapt van die prijzen niet veel want in de super is het zeker niet goedkoop, misschien is het vlees een beetje goedkoper dan in NL maar de rest ongeveer hetzelfde, lijkt me duur voor veel Grieken al merken we niet veel van de armoede die hier heerst.

Vanmorgen vertrokken want je kon om 9 uur al zonne aanbidders zien komen en dan moeten wij weg zijn anders wordt het te druk voor ons. We vonden al na een km of 15 aan een witte heel smalle weg aan zee ons huidige plekje, en het is weer super ook al komen er nu nog wat locals aan om ook te genieten. De internetverbinding is erg zwak, mailen met 1 tablet gaat net nog, surfen pakt ie niet meer. Vandaag de laatste dag van de kaart, maar het lijkt erop dat we pas maandag kunnen opwaarderen voor weer 14 dagen, we moeten een Vodafone shop hebben, want mij lukt het niet Als het niet drukker wordt zullen we hier wel blijven staan denk ik nu.

Lean is hier weer aan het schilderen geslagen, kan ze alleen als ze echt ontspannen is. Onderstaand een gestrand schip wat we ergens zagen.

Zaterdag 20e september,

Dat blijven staan is niet gelukt we zijn vanmorgen toch verder gereden, we wilden de kaap van deze vinger ronden. Dat is wel gelukt, zij het af en toe met veel moeite bleek onderweg. Al direct een steile klim in z'n 1e en dat zou de enige niet blijven vandaag, af en toe kwam er een tegen ligger die keurig even achteruit gaat om het ons niet nog moeilijker te maken. Maar wel weer de meest schitterende uitzichten, god wat een land om in rond te rijden, geweldig.

Doorkijkje naast een kerkhof met hieronder een foto van het inwendige van een bovengrondse grafkapel, door de glazen deur genomen.

 Afijn, na Kotronas werden het echte bergen direct langs de kustweg, hier en daar geprobeerd even een plaatsje in te gaan maar dat lukte niet, met kunst en chauffeurs talent kunnen draaien, we hebben zelden gehad dat we niet verder durfden maar vandaag hebben we dat 3 x gehad. Met een 4x4 lukt het wel denk ik. De bergen in het zuidelijkste deel zijn erg desolaat, alleen maar stenen, stenen en lage dorre struiken. Maar wel met de meest fantastische zee uitzichten. We kwamen ook dit van die stenen gemaakte zeer oude kerkje tegen.

In het uiterste puntje zagen we veel nieuwbouw huizen of waar aan gebouwd werd, een soort van burcht achtige nogal vietkante smalle hoge huizen. Net als op Curacao eerst de vloeren en ringbalken van beton en dan opvullen met natuurstenen muren. Zien er degelijk en stevig uit, gebouwd voor vele jaren gebruik. De wegen aan de westkant zijn veel beter dan aan de oostkant.

 

Het onderste stuk hebben we op de kaart een kruis doorgezet, als je dat gezien hebt is het wel goed geweest. Het is het Mani gebergte, mooi maar erg lastig om te rijden. Om een uur of half twee hadden we nog geen koffie gedronken of geluncht ,maar zijn we gestopt op de kop van een grote baai met een strand en wat bebouwing in het dorp Neo Itilo. Min of meer op dezelfde hoogte aan de westkant als waar we vanmorgen vertrokken zijn van de oostkant. Lekker geluierd in de zon en wat gelezen en gezwommen. Morgen gaan we weer wat verder noordwaards op deze vinger van de fantastische Poloponesos.

Maandag 22e september.

De herfst is begonnen al merken wij er hier helemaal niets van. Vanmorgen vertrokken in opperbeste stemming richting Kalamata, ik zal je niet vervelen met verhalen over de mooie rit. Maar zelfs Lean, die eigenlijk niet van auto rijden houd stapt iedere ochtend met plezier op haar stoel om verder te gaan, zo mooi is het rijden hier. Gister zijn we trouwens gestopt op Petalidi Beach, een strandje van niks maar daarom voor ons juist geweldig, er was zelfs een douche. We stonden daar helemaal in ons uppie in het stikke donker en zelfs Lean heeft goed geslapen. We staan vaak zo dicht op het water dat we de vergelijking maken met op de boot zijn, als je op de boot naar buiten keek zag je ook alleen water, fantastisch toch ! Vinden we leuk. Voor de lunch gestopt in Koroni, een gezellig stadje met veel vissers en winkeltjes. Lean was zoek tussen de winkeltjes en ik scoorde een mooie moot witte tonijn die we net op gegeten hebben.

In Methoni, op de onderkant van de 1e vinger, zijn we gestopt en hebben daar het ongelofelijk grote fort bekeken, zeer vermoeiend maar interessant.

Het is ontzettend warm vandaag, even buiten en het zweet stroomf van je af. We zijn vandaag de toerist aan het spelen, zwaar werk hoor.  We zijn na Methoni  gestopt  in in het leuke stadje Pilos, dat is al aan de west kust. We vonden er geen plekje dat ons aanstond en we zijn na een marktje bekijken doorgereden tot het gehuchtje Romanos. We staan hier helemaal fantastisch aan een echt zandstrand, een heel andere ervaring dan tot nu. Bijna altijd waren het kiezelsteen stranden, heel heerlijk dat zand. Er kwam een meneer langs met de vraag of we in het donker geen buitenlicht aan wilden doen want het is midden in de tijd dat de eieren uitkomen van de schildpadden die ze van de zomer gelegt hebben onder het strand en als de jonge schildpadjes gestoord worden door bv. licht durven ze niet naar de zee te lopen, ze raken gedesorenteerd dan zouden hun vijanden toe kunnen slaan. De moot witte tonijn smaakte prima met een kerrysausje en een verse mais salade en chiabatta.

 

Dinsdag de 23e om 13.30 uur.

De eerste dag van de 2e maand, die eerste maand is voorbij gevlogen, wat zien en beleven we veel. We hebben prima geslapen en er waren geen sporen van baby schildpadden. Al vrij snel na vertrek zagen we een veelbelovende afslag,  dat bleek een laantje te zijn met alleen maar oleander aan beide zijden,  het ging naar een schitterende kleine afgeschutte baai,  maar wij konden er niet staan vanwege de hellingshoek.

Naast Filiatra ligt Limenari en daar kun je een weg door de prachtige begroeiing langs de zee volgen maar hij loopt wel dood ook weer open heel mooie baai, een heerlijke plek om te staan als je dat durft. Later bleek dat je er ook via de noordkant kon komen. We hebben gezien dat boven Pilos tientallen kmters lange zandstranden zijn met vele mogelijkheden om te overnachten. Allemaal met duinen erbij. In Kiparissia vonden we een Vodafone winkel zodat we weer online kunnen en iets erboven een Lidl. We staan nu in de bloedhete zon, ruim 30°, te zweten op het duin/zandstrand Taxiarches vlak boven Tholo waar ook weer een douche is.

 

Woensdag 24e om 12.30 uur te Alkiona op het schiereiland Katakolo.

Het wordt voor jou misschien vervelend maar we staan weer geweldig, in tegenstelling tot gister midden in de bewoonde wereld We hebben gister als kinderen in de branding gespeeld die best wel een beetje gevaarlijk was ivm een flinke stroming, we zagen in het donker nog een verlicht passagiersschip voorbij varen, dat blijft een sprookjesachtig gezicht ook al zagen we dat al vele malen vanaf ons dakterras op Curaçao. Lean heeft wat slechter geslapen door het lawaai van de branding, maar het wakker worden was weer beter, we stonden met de neus Zuid dus de zon zagen we opkomen door het ene raam en de branding bulderen door het andere en dan koffie op bed, samen met de indringende geur van wilde kamperfoeli, het was weer dik voor elkaar.

We waren nog nauwelijks op weg of we zagen een kleurige granaat appel boomgaard en een bloeiende bananenboom. Het is een prachtig stukje Griekenland hier met die duinen en er zijn heel veel fraaie nachtplekken voor een camper.

Ook dit grote maar mooie huis in aanbouw kom je in het niks tegen. Hieronder een spiegelbeeld van ons.

In Pirgos kwamen we een super tegen voor wat vers spul enzo. Daarna wilden we binnendoor langs de kust naar Katakolo en dat lukte goed al zei de Tomtom dat er geen wegen waren langs de zee, op de kaart stonden ze wel. We moesten weer denken aan vroeger in Vias Plage, honderden oude soms al vervallen zomerhuisjes kilometers achter elkaar, soms erg rommelig door afval langs de weg maar je krijgt wel een indruk van hoe het vroeger een goudkustje geweest moest zijn.

 We hadden toen we richting schiereiland reden in de verte al een paar cruisse schepen zien liggen en nu vanaf ons plekje bij een gesloten restaurant kijken we er bovenop. Best bijzonder om er 3 samen te zien liggen, de grootste, uit Panama is een uurtje geleden vertrokken en een andere net, nu ligt alleen de Rijndam van de HAL er nog. Straks fiets ik er even heen, het is een leuke en afwisselende dag vandaag. Nu nog even kijken naar de mail en het camperforum.

Donderdag 25 september,17.00 uur.

Het regent en dat was 3 weken geleden voor het laatst. Vanmorgen in het zonnetje kwam de Norvegian Jade binnen lopen, het is een net zo lelijk schip als het indrukwekkend is, het is een schip maar heeft niets scheeps, een varend flatgebouw. Er zijn natuurlijk de nodige kleding, restaurants en toeristen winkeltjes bij zo'n aanlegplaats, er stonden ook 10 tallen bussen voor tours naar Oplympia wat vlak in de buurt ligt. De rit vandaag was niet bijzonder mooi, soms zelfs lelijk, zo'n stukje Griekenland hadden we nog niet gezien.  Ten westen van de "snelweg" naar Patras was er voor ons weinig te zoeken. We scharrelden maar wat rond maar het was moeilijk om stranden te bereiken. We wilden nog naar de kaap Aroxos in het uiterste noord westen maar na veel hele smalle wegen reden we dood op een militaire post, het was verder een oefengebied. In die hoek zie je ons niet meer. Een leuk moment was toen we kunstwerken van plastic flessen tegenkwamen en onder de foto wat mooie bloemen die je nog steeds uitbundig langs de weg ziet staan.

Patras zelf reden we voorspoedig doorheen, jammer was dat we de nieuwe afslag naar de Nationale route naar Korinthe misten zodat we gedwongen waren een stukje tolweg te nemen. Om erop te komen betaal je 6,30 euri, dat is maximaal tot Korinthe. Uiteindelijk stonden we om 16 uur op een mooi plekje aan de Golf van Korinthe in het plaatsje Selianitika. We zullen met de regen op ons dakje wel weer vroeg in bed liggen, ons gemiddelde is, in bed tussen 21 en 6.30 uur en dat is gewoon nodig, we zijn meestal bekaf van alle indrukken die we opdoen.

 

Vrijdag 26e 18.00 uur.

De route Nationale tussen Patras en Korinthe hoef je niet te gaan rijden, wat een rotweg zeg. De tolweg die er steeds vlakbij is is niet veel beter omdat ze die overal aan het verbreden zijn, ziet er naar uit dat dat nog wel een paar jaar duurt. Vannacht flink geregend en geonweerd, maar prima geslapen, de zwerfhonden bewaakten ons. Vanmorgen vroeg, we waren net aan de koffie op bed, begon de camper ineens te schudden, een minuutje ofzo, we snapten er niets van. Later vertelde een local dat kleine aardbevingen regelmatig voorkwamen. Het is ons toch weer gelukt om aan deze rotweg met meestal voor ons ontoegangkelijke dorpjes een leuke plek te vinden in Agios Loannis een km of 20 ten westen van Korinthe. Omdat het enorm is gaan waaien zijn we iets beschutter gaan staan, dan kan de schotel ook omhoog voor het nieuws en GTST. De waterwolken zien we nu wel over de kust vliegen maar hebben er geen last meer van.  Echte lager wal aan deze kant.

 

Zondag 15.30 uur op het eiland Evia ten oosten van Athene in het dorp Eretria.

We hebben weer heel wat beleefd sinds vrijdag avond. Ineens zagen we een paar jonge poesjes, dus Lean in een geïmproviseerd drinkbakje melk geven, binnen de kortste keren waren het er 6 met nog 2 ouders erbij. De melk ging erin als koek bij allemaal, maar het was mooi om te zien dat de ouders de zaak regelden bij de drinkbak en pas toen de jongen genoeg hadden begonnen zij, samen 1.5 liter geconsumeerd. Wij aten toevallig zalm en het vel met wat restjes lusten ze ook nog. Later op de avond werden we getracteerd op een jonge poezen ballet voor de deur, het was geweldig.

We hebben ivm de toegenomen wind niet kunnen zwemmen, voor het eerst in weken !! Zelfs de schotel moest naar beneden, het beeld viel steeds uit elkaar in stukjes/pixels ? Toen we wakker werden na een onrustige nacht scheen de zon weer maar niet echt van harte. De schone camper zag er niet meer uit na de rit van vrijdag door blubber enzo, misschien morgenochtend poetsen, we hebben wel weer water en douche waar we nu staan. Gister dus weer verder naar Korinthe en nu zijn we de zuidelijkste brug gaan bekijken, die zakt nl onder water als er een schip passeerd, bijzonder om te zien. Om de hoek waren mannen zee egels aan het plukken, professioneel in het pak.

 

 

 

Hierboven de bruggang.

Door Athene ging heel goed, prachtige brede doorgaande wegen naar het zuiden en langs de Olympische dorpen. De kust is daar erg mooi, zandstenen plato's met veel stranden en mogelijkheden om te overnachten, maar je zag er bijna niemand, dus te eenzaam om te gaan staan. Toen we aan de westkust waren viel het niet mee, na een aantal keren omkeren omdat het te nauw voor ons werd begonnen we te balen, maar na de laatste enorm steile afdaling zagen we een mooie plek bij een resraurantje en daar mochten we staan en hebben er heerlijk gezwommen en gewassen. Vannacht werd het erger met de wind en wat ik ook zei, en dat was heel wat, Lean wilde verhuizen want ze was er van overtuigd dat we weg zouden spoelen. Dus wat doe je als liefhebbende echtgenoot, juist je volgt de aanwijzingen op om 2 uur in de nacht. Die nacht bleef ook onrustig.

Hieronder nog wat fraaie lucht zichten vanaf ons plekje in de ochtend.

Vanmorgen bracht de meneer van het restaurantje ons naar de rode weg zodat we niet verder vast konden lopen, voorlopig blijven we even op goed te rijden wegen. Daardoor hebben we waarschijnlijk vanmorgen wat mooie dorpjes gemist maar het zij zo. We zullen zien wat Evia ons biedt. Gister belde broer Fred, die met zijn Tineke ook in Griekenland campert, waar we waren en het bleek dat we elkaar ongeveer rond Athene gekruist moeten hebben, zij bovenlangs naar Korinthe en wij onderlangs naar Attika (zuiden onder Athene) Jammer nu zullen we elkaar niet meer zien voor we weer in NL zijn.

 Maandag 17.00 uur

We hebben een vrije dag genomen en dan doe je lekker wat klusjes, camper en linnen wassen, Lean heeft m'n haren geknipt. Vanmiddag heerlijk in de zon gelezen en later een kabeltje getrokken van de 2e aansteker, waar het schakelaartje opkomt van de positie verlichting, naar ergens beneden waar een verzameldoosje komt voor de verbinding van de lichten voor en achter. Ik ga het gebruiken als dagrij verlichting en kan het dan met het schakelaartje uit zetten want als ik het contact aanzet gaan ze automatisch aan. Ik wil graag voor en achter dagrij verlichting vandaar op deze manier. Alles samen een heerlijk rustig dagje die we straks gaan afsluiten met een etentje buiten de deur. Lean is al aan het zwemmen, ga ik ook doen. Volgens mij stonden we in het plaatsje Eretria aan het eind van de zeeweg, ik ben alleen ergens sardientjes wezen eten, Lean vond dat ze te lekker bezig was met van alles.

Hieronder zomaar wat foto's van dingen je tegenkomt.

Dinsdag 30e 20.00 uur

Waar we nu toch weer beland zijn, gewoon fantastisch. Vanmorgen vertrokken om 8.00 uur want we waren goed uitgeslapen, we gingen het zuidelijk deel van het eiland verder verkennen. Het is een groot eiland dat met een nieuwe en oude brug met het vaste land verbonden is in de stad Chalkida. Als ik moet schatten is het zeker een dikke 100 km lang met een gemiddelde breedte van 25 km of zo iets. Dus wij naar rijden naar het zuiden maar het stond ons niks aan, weinig langs de zee en maar 1 rode weg die je kon rijden, als je daar vanaf wilde wijken was het gelijk nog minder, dus na een uurtje 180 graden gedraaid en op naar het noordelijk deel. Vlak voor Chalkida kwamen een super tegen en dat kwam mooi uit want het magazijn was praktisch leeg. We zouden gister uit eten gaan maar we zaten zo lekker op ons plekje dat ik even geïmproviseerd heb. Hoe verder we naar het noorden gingen hoe mooier het werd, zelfs nog een flink stuk bergrit kwam erbij kijken, echt heel mooi rijden.

We hadden de planning om naar het meest noordwestelijke puntje te gaan, dat zag er op de kaart uitdagend uit. En zo is het gegaan en het was met name van Limni langs de kust naar het westen heel mooi, en het werd steeds maar mooier, tot we waren waar we nu zijn. Er zijn hier veel plekjes waar je zou kunnen overnachten. Hier is het fantastisch, wat een rust en schoonheid om je heen. De zon is weer helemaal terug na een dag of 4 rustig aan gedaan te hebben In de nacht wind en regen maar overdag heel redelijk geweest De wind valt nu weer na een uur of 6 weg, dus vanavond rimpeloos water in een rose ondergaande zon. We blijven hier gewoon weer 2 nachtjes. En hier, dat is in Kavos. Ik heb er geen foto's van omdat lean er een aantal met haar tablet heeft gemaakt, misschien krijg ik ze er nog een keer op.

 Woensdag 1 october 19.00 uur.

Vaak loopt (rijdt) het anders dan eerder bedacht. Hoewel we heel mooi en rustig stonden in een prachtige omgeving zijn we toch vertrokken. We zijn de schitterende weg naar Edipsos weer terug gereden en iets naar boven gegaan. Er stond op de kaart een stippellijntje van Agiokarnbos naar Glifa, dus een ferry en daar wilden we wel meevaren naar de overkant die je goed kan zien. Niet dat we genoeg hadden van Evia, maar als we terug zouden moeten  rijden naar de brug ! Er is maar 1 goed te rijden weg door de bergen en aan de overkant leek ons het eerste stuk naar boven ook niet veel bijzonders. De afweging was snel gemaakt, we gingen varen, Heel leuk die bedrijvigheid bij zo'n ferry voor hij ingeladen is

De tocht duurde ruim een half uur en kostte 27,70 euri. Aan diesel waren we al veel meer kwijt geweest. We zijn een stukje naar het noorden gereden meest langs de hoge rotsachtige kust en zijn blijven staan in Amaliapoli. Een klein stadje op een rotspunt met een leuke haven. We vonden aan het eind een plaatsje op de rotsen met een trap naar het baaitje, dat dus ons baaitje werd voor de middag. Lean kon lekker jutten en ik lezen, dat kon tot een half uurtje geleden toen de uitbundige zon bijna achter de rotsen verdwenen was. We hebben vandaag ergens eindelijk weer eens een camper gezien, een Fransman, ik bedacht dat het misschien wel ruim 10 dagen gelden was dat we er ook een zagen, dus niet veel in die mooie land. Nederlanders heb ik er ongeveer 5 van gezien tot nu. Hieronder een impressie van onzs verblijf daar.

Wat we beiden vinden is dat je zo blij en gelukkig wordt van Griekenland, de zorgen zijn ver weg. De Grieken buitengewoon aardig en behulpzaam. Net kwam er nog een echt oud mannetje langs, je kent het wel, nog 2 tanden in zijn mond en heerlijk bruin verweerd. In zijn beste Grieks legde hij ons met veel woorden uit dat hij olijven had gezocht (nu in het plastic tasje) en hoe hij daar olie uit ging persen, hij begreep gewoon niet dat we niet precies snapte wat hij nou zei want hij ratelde gewoon door, leuke dingen zijn dat. Lean heeft het over een tweede honeymoon hoewel we een eerste nooit gemaakt hebben, kun je nagaan hoe we het hier beleven.

Er zit vast een militair vliegveld in de buurt want er komen wel erg veel straaljagers over vliegen, wat een herrie maken die dingen zeg of het heeft iets te maken me de NL F16 die naar Turkije zijn gestuurd ivm de IS. In de haven waar we op uitkijken lagen 2 een soort van kleine passagiers schepen en toen het donker werd waren ze mooi verlicht, een ervan had een mooi houten beeld van een zeerover op het achterdek,

om een uurtje of 10, we sliepen ongeveer hoorden we luide muziek en zagen we een 3e schip aan komen varen vol met feestende en zingende mensen. Toen wist ik ook gelijk waarom er 3 bussen op het parkeerterrein stonden. Vanmorgen kwamen er weer nieuwe bussen, dus een drukke bedoening. Een bus uit Tjechie bleek altijd hier heen te rijden en ook een uit Litouwen begreep ik vanmorgen. De tour gaat naar 3 eilanden en kost 20 euri zonder catering. Dus vanmorgen richting Volos gereden, waar we een oude bekende zagen, de Rijndam. Een drukke stad maar redelijk doorheen te rijden. We zijn nu op Pilios, een heel fraai schiereiland waar veel autentieke dorpjes zijn, en dat klopt we staan er nu in eentje, Afissos, heel erg leuk. We hoorden veel Hollandse stemmen langskomen, er blijkt een actief reisburo in NL te zijn dat veel gasten werft voor hier. We staan weer prachtig met douche en het strand is nu verlaten, heerlijk. We hebben van een mevrouw veel tips gekregen dus misschien zijn we wel een paar dagen op Pillios.

Vrijdag 3 oct. 18.00 uur.

We staan nog net op Pillios en het was een zware dag voor ons. We dachten dus hier en daar te kunnen komen maar dat viel vies tegen, er waren teveel wegen die we niet vertrouwden wat de grootte van onze camper betreft en ook heel veel zagen er erg steil uit. De bergen gaan hier tot ruim 1600 m en dat met grote  ups en downs op korte afstand hemelsbreed. We zijn eerst naar het zuiden gereden en al snel zaten we ruim een uur achter een konvooi weg werk wagens met een snelheidje van 15 km p/u. Toen konden we dus bijna nergens naar de stranden en werdt het steeds onherbergzamer maar wel heel mooi. Uiteindelijkwaren we vlak voor Trikeri, daar pikten we een herder op die last had van zijn been, onderweg vroeg Lean of hij kinderen had en toen zei hij 3 maar nu 2 want zijn zoon van 23 had een dodelijk motor ongeluk gehad, hij begon gelijk te huilen.

Maar we konden hem thuis afzetten en wij verder aan het rondje naar Agos Kiriaki, dan konden we goed het eiland zien waar we begin van de week waren en dat lukte ook. Wat niet lukte was doorrijden, het stadje is in tweeën gesplitst door een riviermonding en we zagen geen kans om die over te steken. Misschien dat er voor locals mogelijkheden zijn maar niet voor een grote camper, althans ik heb ze niet gezien. Je zou zo nog eens over een buscamper gaan nadenken !Een helemaal eenzaam gelegen complex mijlen overal vandaan.

Laten we op de terugweg weer een konvooi tegen komen, gelukkig ging die na een half uurtje even aan de kant en konden we passeren. Zo kwamen we onderweg heel veel bedrijven tegen die uit de plaatselijke bergen natuurstenen tegels maakten, km achter elkaar pallets met steen. We zijn ook in het dorp Tsangarada wezen kijken naar een ruim 1000 jaar oude plataan, hij was werkelijk indrukwekkend, ik schat de stamdoorsnee op 5m en de omvang op een 13/14m, de doorsnee van de kroon is zeker meer dan 40m. De gewaagde engel waakt over de boom.

Daarna verder ploeteren, ik had helemaal een beetje last van m'n armen van het sturen. Uiteindelijk vonden we gelukkig een veilige en leuke plek aan zee in Agios Ioannis aan de oostkust. Zwemmen zit er niet in, er zijn hele grote branding golven. Morgen richting Thessaloniki en ik heb al op de kaart gezien dat de kust ver weg van ons zal blijven het eerste deel. We zullen proberen net langs de bergen te rijden want die zijn ook weer niet mis. Wat ons erg opvalt is dat er zoveel zwerfhonden zijn, je ziet ze ook met puppies erbij. Waar in andere zuidelijke landen nog weleens door mensen wordt gebedeld, dat hebben we hier nog niet gezien, wordt dat hier door honden gedaan, soms leuk soms vervelend. Die honden zijn net als de kinderen in Marokko, ineens staan er een stel om je camper, waar ze vandaan komen in een vaak eenzaam landschap snap je soms niet.

 Zaterdag 4e october 17.00 uur.

We staan in Kato Polidendri, nog steeds aan de oostkust ongeveer 40 km boven Volos en 120 km onder Thessaloniki,  we staan aan het onderste strand bij de haven, niet bijzonder maar ook niet slecht. Het was wel weer een hele klus om hier te komen, alleen maar bergen op een klein stukje na. Dat was een dalvlakte waar een groot deel hoog omdijkt is en we konden er niet achter komen waarom, misschien een spaarbekken want er komen veel rivieren in uit. Vanmorgen was het in de bergen koud en mistig, we reden in door de wolken, was dus niet echt leuk. In het grote dal zagen we heel veel kersenboomgaarden en kuddes schapen.

Je geloofd het niet maar de pas gemonteerde waterpomp heeft het ook begeven, ik vond al dat hij af en toe een raar geluid maakte en vanmiddag wilde ik hem controleren en toen ik hem aanzette sloeg de zekering door, nog een keer geprobeerd maar hetzelfde. Als ik een lampje tegen de draden hield en de schakelaar aanzette, ging dat gewoon branden, dus aan de stoom ligt het niet. Misschien hebben ze er een oude ingezet zegt Lean, wie weet. Later bleek dat de stroomdraden verkeerd waren aangesloten, pech gehad. We gaan zo lekker zwemmen, de golven zijn net niet te hoog hier in de hoek. Weinig zon vandaag maar wel een heerlijke temperatuur.

Zondag 5e oct. 17.00 uur

We staan in Agia Triada vlak onder de airport van Thessaloniki,  normaal zouden we hier niet gaan staan hoewel we toch aan het strand staan en ons veilig voelen. Maar het camperbedrijf is hier vlakbij waar we morgen een nieuwe waterpomp gaan kopen plus een reserve voor de zekerheid, er is een Lidl bijna naast dus dat komt mooi uit. Vandaag een heel interessante rit gehad, eerst een prachtige weg langs de kust die glooiend mooi lag te zijn, daarna een paar stukjes tolweg omdat er geen binnenwegen waren en toen vanaf Olympia beach weer langs de kust en dat was erg verrassend. Er kwamen zoutvlaktes,

En hele orginele mosseldorpjes, want in de zee daar worden mossels gekweekt. Er hangen touwen aan tonnen die drijven en daar groeien ze aan. Hadden we nog niet eerder gezien, wel touwen die om palen waren gedraaid en gewoon rotsen natuurlijk. We wilden gelijk mossels kopen, uitverkocht en verse zouden pas vannavond komen, jammer want we vindem mossels erg lekker. Echt een bijzonder stukje kust, dat mosseldorpje heet Makrigialos, zuidwest van Thessaloniki.

Daarna wilden we de tolweg niet meer nemen en moesten we een heel eindje omrijden om rond het deltagebied te komen, dat bleek een echt vlak landbouw gebied te zijn met erg veel katoen, graan en mais. Heel leuk om doorheen te komen en heerlijk rustig. We moesten 2 rivieren kruisen en bij de 2e zaten we ineens vast want de brug was er wel maar de oprit ontbrak aan onze kant, dat werd dus een stukje omrijden.

Daarna de snelweg naar Thessaloniki en er doorheen, ging allemaal prima ondanks de beren die Lean op de weg had gezien van te voren. Gaat altijd zo bij grote steden, deze stad heeft ruim een miljoen inwoners en is de tweede stad van Griekenland. Morgen na de waterpomp richting zuiden voor de laatste pakweg 300 km van onze reis en dan natuurlijk nog de terugreis.

Maandag 6 october 17.00 uur.

Dat valt niet mee vandaag, het is zogezegt klutweer, het is NL op dit moment beter. Maaaaaaaar morgen wordt het beter, zeggen ze. Vanmorgen nieuwe waterpompjes gekocht en geLidlt en geprobeerd de simkaart op te waarderen. Dat is niet gelukt, ook niet in de Vodafone winkel, wat bleek, je tijd moet eerst om zijn voor je de pagina krijgt waar je dat kunt opwaarderen kunt regelen. Vind het niet logisch, maar ja. Ga ik dan morgen na 12 uur weer proberen. ,Dus wij weer naar de kust voor een plekje en komen we in een niet aangegeven omleiding terecht, dat werd een uur ploeteren in de modder op piste's waar we een paar keer nog terug moesten ook omdat we de kleine bocht niet konden maken met onze 7.5 meter. Uiteindelijk is het allemaal gelukt met hulp van de wegwerkers die aanwijzingen gaven, dezelfde die de omleiding niet hebbeb aangegeven. We staan nu op het strand van Neo Kallikratia ruim voor het eerste schiereiland. We zijn iets afwachtend merk ik over dit laatste stuk kust, je gaat het horen. Hieronder een vissersboot in vol bedrijf.

Woensdag 8e oct. 15.00 uur.

We staan bovenin het volgende schiereiland Sithonia op het strand van Kologria genaamd Spathijs Beach. Een prachtig strand omgeven door mooie rots formaties. Afgelopen nacht, dinsdag, hebben we op Kassandria op het strand van Loutra gestaan, we konden daar heerlijk zwemmen en een klein wasje doen. Door het mindere weer is de camper weer heel vies geworden, we zaten zelfs zonder stroom en moest de Efoy een paar keer een paar uur aan. De nieuwe waterpomp doet het prima hij heeft een iets grotere capaciteit wat wel prettig is. Gister even geskypt met Nije en Liesbeth, hij vind het gelukkig heel leuk op school. Leuk rond gereden en gestopt in het plaatsje Afitos, wat erg mooi is, veel winkeltjes met kunstachtige artikelen. We zijn er eerst doorheen gereden en dat was weer erg smal En later uitgebreidt gewandeld.

Helemaal in het zuiden van het eiland waar de weg ophoud staat op een uitstekend stuk rots een kerkje, daarin staat een mandje waar iedereen een briefje in kan leggen met wensen en die worden eens per week dan gezegend door de Orthodoxe priester. Gelijk maar weer eens een kaarsje opgestoken om de wensen te ondersteunen. We hebben koffie gedronken bij de vissershaven van Neo Potidea, waar de brug is. In de haven lagen een paar flinke vissers schepen waarop ze de netten aan het repareren waren, zie foto boven.

Er stond een man zijn auto te wassen met een slang en ik ging ernaast staan en wees op de watervuldop, dat was oké en de slang ging erin. De man bleek een Armeen te zijn die in het pomphuis van de haven woont en werkt, tussen de werkende pompen in dus, ongelofelijk. Vanmorgen zijn we om 8 uur letterlijk weg gevlucht van de muggen, gisteravond waren er al veel maar die kon ik nog te pakken krijgen maar vanmorgen was niet normaal meer zeg, honderden. We zijn dus gelijk gaan rijden naar boven, het had flink geregend zagen we aan de rommel op de weg maar wij hebben geen druppel op ons gehad. Heel bijzonder was de plaats Sani waar een paar gigantische resorts zijn die zeer luxe zijn met golfbaan en jachthaven, volledig afgesloten door mooie muren met bemande wachthuisjes er tussen in. Daarvoor waren we door een villawijk gereden die aan Wassenaar deed denken, absoluut alleen maar voor de happy few. Daarna doorgereden tot hier, dit eiland schijn nog mooier te zijn dan het vorige, als deze plek daar een opmaat voor is is dat zeker zo. Het gaat meestal om mooi, mooier en mooist. Vanmorgen getankt voor 1,26 euri, dat is de goedkoopste tot nu. Ik schat dat we gemiddeld op 1,30 zitten.

Donderdag 9 october 12.00 uur.

Ik kan je vertellen dat het klopt dat dit een werkelijk prachtig schiereiland is. Vanmorgen de ene nog mooier dan de andere weg langs de kust, in de zomer moeten wij hier niet zijn met die heel smalle wegen, dat zou echt problemen geven. Ongeveer midden op de westkust ligt de populaire badplaats Neos Marmaras, dat zag er heel gezellig uit, jammer dat er geen parkeerruimte voor ons was anders was Lean zeker gaan winkelen. Min of meer aan het einde van het stadje vonden we een mooie CP op asfalt en natuurlijk direct aan de zee, het was wel wat kmters voorbij het gezellige centrum.

Even er voorbij zijn we rechtsaf geslagen en kwamen we op een kustweg die zo mooi is zoveel prachtige natuur en steeds mooie baaien en rotsen, je waande je alleen op de wereld. Een van de mooiste wegen om te rijden die we kennen. Uiteindelijk gestopt op een van de schitterende stranden helemaal in het zuiden tussen de dorpjes Destenika en Toroni, we staan hier fantastisch, er is geen water maar onze tank is vol dus geen probleem. Vannacht heel slecht geslapen, we zater onder de muggenbeten, onze onderbenen stonden zowat in brand zo leek het, nu gaat het al een stuk beter.

Ik denk toch dat we een probleem met de accu's hebben, de meters geven aan dat ze vol zijn maar gister konden we GTST niet eens afkijken, dus de Efoy aan tot 12.6V dan komen we de nacht wel door maar niet dus, vanmorgen stopte de boel weer. Wel bleek dat de TV reciever soms spontaan aangaat of misschien ben ik hem vergeten uit te zetten, kan ook zijn op mijn leeftijd. Ik ga net als bij de TV een draadschakelaartje op de voeding zetten dan is ook het ledlampje uit en kan hij niet door schokken oid aangaan. Later bleek dat als de 12V eruit ging en weer aan is gezet de reciver automatisch aangaat.

Vrijdag 10 october 18.00 uur.

Wat is dat Sithonia toch een prachtig stukje Griekenland. Vanmorgen vertrokken van het grote stille strand en verder getrokken naar het zuidelijkste stukje en daarna de hoek om en langs de oostkust omhoog (noordelijk).Een rit door glooiend landschap met af en toe een bergje ertussen en steeds uitzicht op de mooiste baaien meestal met een strand. Het zand is overal verschillend, dan weer grof of grind en nu weer veel poederzand, loopt lekker op je blote voeten. We hebben royaal de tijd genomen voor koffie en lunch op hoge plekjes met een ver uitzicht. Wat ons opvalt hier in het  gebied van Chalkidice is de enorme hoeveelheid bijenkorven, soms wel honderden bij elkaar. Af en toe zie je er een imker bij en overal langs de weg kun je honing kopen.

Ook anders dan op het zuidelijke deel van Griekenland is dat er hier hoegenaamd geen douches op de stranden zijn. Vanmiddag nog een hachelijke situati beleefd,  we namen een weg binnendoor in Karidi en in een bocht met een flinke afdaling erin was de weg kapot en lag door de werkzaamheden vol met een laag zand/grind. Ineens zie je dat en je kunt niet meer terug, remmen gaat amper. Maar we kwamen al slippend door. Maar het ergste moest nog komen, de weg hield na een km op en werd piste een piste door de bergen die we niet op durfden, dus terug. We kwamen het slechte stuk, nu helling, niet op en na de 2e keer proberen wist ik dit gaat zo niet lukken. Gelukkig was er een huis in de buurt en kon ik met een geleende schop aan het werk om 2 rijstroken uit te graven

Na een uurtje ploeteren en zweten de camper een stuk achteruit gereden zodat ik een aanloop kon nemen en in z'n 2 kon schakelen voor de helling, anders komt er teveel kracht op de voorwielen en gaan ze weer slippen. Afijn we zijn toen boven gekomen, al slingerend en slippend is het gelukkig gelukt. Never a dull moment bij ons hoor. We staan nu aan de kust op een super graslandje met alleen 10 m strand voor ons en dan die heerlijke nu nog bijna warme zee. Het plaatsje heet AeBeAika en we zien rechts het schiereiland Sithonia en links Athos.

Morgen gaan we Athos op tot Ouranopoli, verder mag niet want het is van de monniken. In de reisgids staat iets van 20 kloosters met ongeveer 1800 monniken. Vrouwen en kinderen mogen er zoiezo niet komen en per dag mogen er 10-15 niet gelovigen mannen als betalende gast in een klooster logeren. Een Byzantijnse keizer heeft dit ooit verordend en het is nog steeds zo. Er is gelegenheid om met een boot langs 8 kloosters te varen voor 20 euri pp. Als het niet te druk is gaan we dat misschien wel doen.

Zaterdag 11 october 19.00 uur.

Het is nog steeds heerlijk zonnig weer, we zien de maan opkomen en de zon ondergaan en dat meestal met een glas wijn in de hand. Het wordt echt al wat vroeger donker en ook kouder in de nacht, zeker als ze wolkenloos zijn zoals nu. Het is ook heel mooi dat we relatief nog veel bloemen zien, niet alleen bij partikuliere tuinen maar ook gewoon langs de wegen, oleanders en nog veel die ik niet weet te benoemen. Vanmorgen na een bijzonder stille nacht omdat we zo afgelegen stonden, vertrokken naar Athos het monniken eiland. We hebben de boottocht niet gemaakt, leek ons te toeristisch. Het dorpje Ouranopoli is een winkel en restaurant gebeuren, leuk maar verder niks, het bijzondere is dat daar de weg ophoud en de rest van de monniken is. We zagen gister ook steeds de heilige berg van een afstand, vanmorgen konden we goed zien op het zuiddeel want hij is ruim 2100m hoog. Lean heeft wat fotoboekjes gekocht van de geweldig mooie Chalkidiki waar alle 3 schiereilanden in staan. We hebben geluncht in Lerissos en daar zag ik een paar authentieke scherps werfjes waar ze nog nieuwe houten vissersboten maken en repareren natuurlijk, heel interessant om te zien en het is mooi om te zien dat er nog zulke vaklieden zijn.

De laatste dagen ga ik voor het koken als de zon net onder is de horren dichtdoen en dan op muggenjacht met een goede vangst.

We staan nu in Stavros op een heel redelijke plek met water en douche, eindelijk kon ik de heel vieze camper wassen. Vandaag ging het allemaal goed, we konden goed diesel en water tanken, kwamen een Lidl tegen. De rit hier naartoe viel op omdat we op een kleine 100 km maar 3 dorpjes tegen zijn gekomen. Morgen verder naar Keramoti, we gaan kijken of je voor een redelijke prijs naar het eiland Thassos kunt overvaren.

Zondag 12e 15.00 uur.

Nou dat gaat wel lukken hoor, we gaan het doen. Vandaag een prachtige rit gehad onder een onbewolkte hemel, steeds vlak langs de kust kunnen rijden, we hebben weer genoten. Kavala is een grote stad waar je heel goed doorheen kunt rijden. We hebben flink gereden in de delta ten westen van Chrisoupoli/Karamoti, een enorm natuurgebied waar we de bijna ontoegangelijke stukken onder het vliegveld hebben bezocht. Uiteindelijk in Agiasma teruggekomen en vandaar naar Karamoti waar we nu staan aan de zuidkant van het stadje, natuurlijk weer direct aan het strand. Morgen de oversteek, plus een nachtje op het eiland en dinsdag nog een nachtje hier en dan met wat tussenstops naar Alexandroupoli en ik denk dat we vrijdag naar boven gaan. De weersverwachtingen zijn heel goed voor de Balkan dus daar maken we gebruik van. Onder foto van luxe resort en een plotseling opduikend tunneltje.

Maandag 13 october 19.00 u

We zijn gister eind middag toch verhuist naar iets meer bewoonde wereld. En we zijn sardientjes gaan eten. Er was vlakbij een restaurant. Vanmorgen op de boot naar het eiland Thassos, 36 euri, is 4 euri per meter en 3 euro pp, enkele reis.

Zicht op Thassos.

Om ongeveer 10 uur waren we daar en zijn we aan de rondrit begonnen. Al gauw stuiten we op een marmer groeve, indrukwekkend hoe dat allemaal geregeld is en hoe omvangrijk.Het is idd geen toeval dat de graven op alle kerkhoven in deze regio van dit natuursteen zijn gemaakt, wel wat saai om te zien alle grafstenen in dezelfde kleur. Thassos is een eiland met een omtrek van ongeveer 100 km waar de weg helemaal langs de kust gaat en in het midden zijn alleen maar bergen, tot 1200 m. Het staat vol met bomen dus dat rijd heel mooi, aan de ene kant de zee en aan de andere kant bergen met bomen. Af en toe zagen we een brandweerpost waar de mannen bezig waren met kaarten.

We zagen aan aan de oostkant ook nog een enorm uitgestrekt klooster, het leek wel een dorp.

We zijn om 12.30 uur gestopt op een heerlijk strand iets ten zuiden van het plaatsje Potos, we staan op hard zand naast een ruisende boom. We zien weer de heilige berg van Athos, in feite zijn we er met een grote boog boven langs gereden. Heerlijk in de zon, de luifel moest naar beneden zo fel was die zon. Een rustige middag met wat lezen, internetten, zwemmen en zonnen met aan het eind een lekkere drink.

 Dinsdag 14 0ctober

Vanmorgen werd ik al vroeg (6.15 uur) wakker door kakelende hanen, blaffende honden en een ronkende vissers boot. De nachten zijn heel koud en Lean had haar raam open, brbrbr. Laatst had ik het over grafstenen, hieronder een voorbeeld van allemaal witte stenen

Zoals meestal om 9 uur vertrokken en naar het stadje Thassos gereden, onderweg een paar liefelijke plaatsjes gezien en water getankt. We kochten een ticket en konden net als op de heenweg direct de boot oprijden en hij vertrok om 11.15 uur em 12.00 uur waren we weer op het vaste land. Een niets bijzonders rit naar Xanthi, de delta daaronder hebben we overgeslagen. Van Xanthi naar Porto Lagos en daar is het een heel mooi natuurgebied met veel water. Er is daar een soort van binnenmeer en de weg gaat daar dwars doorheen. Ergens zie je midden in het water 2 kerkjes staan die je via een loopbrug kunt bezoeken, een grote en een kleine, heel mooi en apart.

 

Daarna gelijk naar de kust gereden en we staan nu in het plaatsje Fanari met bijna rondom zee en een grote haven waar naast veel vissersboten ook motorjachten liggen. Morgen de laatste etappe, Lean wil pas vrijdag omhoog ze heeft moeite met afscheid nemen van de zee. Als we een topplekje vinden blijven we een 2e nacht staan anders gaan we donderdag beginnen aan de terugreis en daar heb ik als chauffeur wel weer zin in na zoveel weken alleen maar kleine stukjes met veel bochten iedere dag.

Woensdag 15 october 16.00 uur

Dochter Monique is vandaag jarig dus een mooie reden om te bellen met felicitaties. We staan in Nepaxia, ongeveer 20 km voor Alexandroupoli, een heel klein dorpje met net een mooi hoekje voor ons. Er is vandaag nauwelijks zon er hangt een taaie grijze laag aan de hemel. Vanmorgen vertrokken naar een paar naburige stranden, dit is een verrassend mooie kust alleen kun je met de camper niet overal komen,  eerst nog veel delta en daarna een glooiend berggebied dat ons aan de Gabo Di Gata deed denken dat in Spanje boven Almaria ligt. Daar is alles gortdroog en verdort en hier is veel water en is het prachtig groen. Het was weer een genoegen om er door te rijden. We begonnen met werkelijk kilometers lange velden met katoen, zo ver het oog reikte, gelukkig kwamen we een overslag tegen dan zie je hoe dat gaat en later een groot fabrieks complex waar alle vrachtwagens heen reden, waarschijnlijk voor verdere bewerking.

We zagen ook een paar opgravingen, in de buurt van Moronia schijnen er veel te zijn, natuurlijk ging bij een belangrijke, aan de borden te zien, de weg over in een grindpiste en dat in heuvelachtig terrein is niets voor onze camper. Dat we terug moesten om die reden gebeurde nog een paar keer. oa bij de lange weg naar Petrola beach. Zowel de Griekse atlas als de tomtom hebben veel fouten in afgelegen gebieden, maar we hebben de tijd en het is altijd in een mooie omgeving. Al met al is het een zeer intrigerend landsdeel waar we zeker terug zullen komen voor verdere ontdekkingen. 

Lean probeert het Griekse nog wat uit te rekken en wil me verleiden met een diner morgen, als extra inbreng  als we pas vrijdag omhoog gaan. We gaan dus Alexandroupoli verkennen op Turkse invloeden en wat winkelen zoals de reisgids aanbeveelt. Over Komotini is de gids ook enthousiast maar dat viel vies tegen vandaar een nieuwe poging. Je moet wat over hebben voor een etentje.

 Donderdag 16 october.

We staan dus nu in Bulgarije in de grote stad Plovdiv op het parkeerterrein van ik vermoed de Universiteit, met een royaal uitzicht op de rivier Maritsa. Later bleek het de P van de zeer grote sportaccomadatie te zijn. We hebben wat rond gereden maar het was er of te druk of te onguur voor ons gevoel. Dit voelt prima aan en zijn bewoonde flats boven de begane grond. Een van de bewoners, een Fransman kwam een praatje maken, konden we ons Frans weer even ophalen. Er is wel iets verkeersgeluid maar als deur dicht is niet meer.

De wens van Lean om rond Alexandroupoli nog een plekje te vinden was een illusie wat ik al had gedacht. Een weinig bijzonders stad maar wel konden we er diesel, water tanken en de koelkast volgooien. Dus  we waren klaar en voorbereid voor de terugrit. De rit tot hier was een beetje saai, geen zon wel warm, goed te rijden 2 baans wegen ook in Bulgarije. De grens ging erg vlot, het vignet van 5 euri duurde nog het langst om te kopen. Morgen gaan we iets omhoog door de rozen vallei, die naam spreekt ons wel aan en het is nauwelijks om. Sofia heeft een ruime ring om de stad heen dus dat gaat wel lukken. Benieuwd waar we morgen in Servië staan.

Zaterdag 18 october 20.00 uur

De grote ring van Sofia is een erg slecht stuk weg, mochten we weer daar komen dan gaan we gewoon door de stad. De rit van Plovdiv naar Sofia via de rozenvallei was een aangename, prachtige bergwegen omringt door de mooiste kleuren en dat uren achter elkaar, echt heel mooi. De grens met Servië ging vlot, geen vignet nodig en we nemen alleen binnenwegen, dus ook geen tol. Servië doet gelijk veel gezelliger aan dan Bulgarije,  levendiger en de mensen kijken niet zo somber, zijn wat toegangkelijker lijkt het. We zijn gestopt vlak boven Nis, dat is een grote stad waar we geen plek tegenkwamen. Een km of 5 daarboven is het gehuchtje Vrtiste, hoe je het uitspreekt weet ik niet maar we hebber er goede herinneringen aan. Eerst uitgebreid gewandeld en bij een oude vrouw mochten we even het erf op, ze was net aan het koken. In France hebben we dit ook vaak gezien, het erf ziet er niet uit overal kippen en katten of honden. Maar reuze hartelijk en gastvrij.

 

Toen we terug in de camper waren werd er al snel op de deur geklopt en stond de buurman met glaasjes Slivovitsch in zijn hand om ons welkom te heten, binnen de kortste tijd stonden we bij de camper deur met 6 man te drinken en zoutjes te eten, dat beviel de buurvrouw niet erg want ze kwam met verse kaas en ingelegde paprika's. Wij de Ouzo er tegen aan gegooid en zo werd het erg gezellig. Later zijn we naar binnen gegaan voor koffie. Tijdens de borrel probeerde ze ons iets te vertellen wat we maar niet begrepen, paar woorden Engels en Duits maar we snapten het niet. Een van de buren pakte zijn mobiel en begon erin te praten en gaf hem aan mij met de woorden Hollandia. Wat bleek, die man heeft een pleegzoon die al 40 jaar in Nijmegen woont en die zei dat er morgenochtend om 6.00 uur een biggenmark begint en dat het voor ons leuk zou zijn om dat te bekijken.

Dat was een ongelofelijke gebeurtenis, om 6.15 kwamen de eerste trekkers met een bakkie vol met biggen in allerlei maten. Om 7 uur stonden we helemaal ingebouwd.

Er werd gekeken en gewogen en betaald door particulieren maar ook slagers uit de stad Nis. Dat wegen ging met enorm gegil gepaard van de big want die hing niet echt lekker.

 Intussen was onze buurman een houtvuur aan het stoken onder een gtote ketel en werd er een tafel naast gezet,

 wat bleek, de verkochte biggen werd ter plaatse de keel doorgesneden, de kippen en katten deden zich tegoed aan het bloed,

ze werden in het hete water gedompeld om de haren er goed vanaf te kunnen schrapen

daarna opgehangen en open gesneden en de ingewanden eruit gehaald. De foto's die we daar van gemaakt hebben heb ik maar verwijderd. Alle ingewanden gingen ook met de koper mee. Je begrijpt dat een Breugeliaans gedoe was en het constante gegil van de biggen ging door merg en been. De prijs voor een hele big is in euri's 1.60 pkg en het slachten kost 3 euri, er blijft ongeveer 75 % eetbaar vlees over. Om 8 uur hebben we afscheid genomen, de weg werd voor ons vrijgemaakt en wij weg. Een meer dan bijzonder gebeuren om mee te maken. Onze gastheer lijkt ook wel met gemengde gevoelens toe re kijken.

Hij liet ons ook de oorsprong van het irrigatie systeem zien waar het dorp gebruikt van maakt, gekregen van de goede God.

Omdat we naar het Balatonmeer in Hongarije willen zijn we gelijk al iets naar het westen gereden en daarna het noorden, eerst over wat gele wegen die lastig te rijden waren maar wel heel mooi door de bergen gingen, vooral weg no 5 is de moeite, later ook de 21. Uren lang met een snelheidje van 25 km bocht na bocht op een heel smalle weg vol met afgevallen herfst blad gaat je niet in je kouwe kleren zitten, gelukkig gingen ze niet zo hoog, 800 m ongeveer het hoogste punt. Ongeveer 7 uur achter elkaar gereden, het was wel leuk en avontuurlijk want je komt allerlei opstakels tegen waar je omheen moet  of Lean moest ze wegslepen, op de een of andere manier, allemaal gelukt. We staan sinds 16 uur op het parkeerterrein van een nieuw gebouwde kerk in Valjevo, een flinke stad zo'n 100 km ten zuidwesten van Belgrado en 60 van de Bosnische grens, heerlijk rustig en de wilde honden passen op ons. De hele nacht bleef de kerk verlicht.

Zondag19 october 18.00 uur.

Prima geslapen, Lean iets minder geloof ik, ze heeft geen oordopjes in. Vroeg vertrokken met een mooie zon, die tot nu gebleven is. We zijn vertrokken richting west naar de plaats Loznica waar we de grens over zijn gegaan en we in Bosnië waren.

 Geen verschil met Servië alleen was het gelijk vlak. Een niks bijzonders route via de plaatsen Bijeljina, Brcko waar we de grens met Kroatië passeerden.  Verder via Vinkofci, Osijek naar de grensplaats Donji Miholjac die net nog in Kroatië ligt. We zijn gelijk na de grens links een zijweg ingeslagen en staan nu onder de grenspost aan de rivier de Drava. We staan inmiddels alleen bij een bewoond huis maar vanmiddag waren er veel dagjesmensen.We zullen hier zeker goed slapen, heerlijk stil.

 Wel heb ik in de rivier lekker mijn haren gewassen en Lean heeft gezwommen en hele gesprekken met de bewoonster gahad. Morgen verder richting Balatonmeer maar eerst even kijken bij de zwavelbaden in Harkany en van Duitsers die we hier spraken mogen we de stad Pecs niet overslaan, we zullen zien.

 

Maandag 20 october 19.00 uur.

Vandaag een rustige rijdag gehad die eindigde bij het Balatonmeer oostzijde in het plaatsje Balatonboglar. We staan weer direct aan het water op een plekje wat we snel vonden. Naast een camping die pas volgend jaar april weer opengaat, heerlijk rustig met een mooi zonnetje de hele middag gelezen. We waren er al om 12.30 uur. De rit ging over de 58 naar Peck, over de 66 naar Kapsovar en verder over de 67 tot hier.Een niks bijzonders rit, niet speciaal mooi of lelijk in een flink glooiend landschap. Het meer ligt er verlaten bij en doet ons denken aan het Garda meer, alleen is het hier wat eenvoudiger wat wel heel goed aanvoeld. Alle campings en de meeste huizen er langs zijn gesloten. Lastig is de spoolijn die rondom het meer gaat, vlak langs het water, de toegangen naar de 1e lijn huizen is daardoor beperkt. We zagen treinovergangen die nog met de hand bediend werden.

Aan de overkant zien we meer heuvelachtig gebied met verspreide huizen erop en minder dorpen. We hebben net besloten dat we verder gaan door een stukje Slowakije, dan Tjechie en verder omhoog naar Polen en dan westwaard naar Berlijn en dan dwars door Duitsland naar huis. Hebben we in 2010 met de boot ook gedaan, met heel goede herinneringen.

Woensdag 22 october 10.00 uur.

We staan op een reuze camping in Tjechie, Waterland Moravia spektakel in Pasohavky, die waterland dingen zijn we al meer tegengekomen in Europa. Voor ons doen heel bijzonder, het is zeker een paar jaren geleden dat we op een camping stonden. We hadden ons gefocust om in dit waterrijke gebied een plekje te zoeken, maar alles is afgesloten je kunt nergens bijkomen. Inmiddels was het16.30 uur geworden en dan zitten we normaal aan een borreltje. Ineens zagen we een grote gebouw waar allerlei glijbanen uitkomen, een heel groot water paradijs.

Maar het komt mooi uit voor de stroom want de Huishoud accu's zijn niet best meer, ik moest de laatste week  af en toe de Efoy erbij aanzetten, er is wifi en er zijn douches die we trouwens niet gebruikt hebben. We moesten 11 Euri's voor de camping betalen, maar ze waren vergeten te zeggen dat er lokaal geld in de douche automaat moet en het is zeker een kwartier lopen naar de receptie, echt geen zin in want het weer is nu eindelijk slechter geworden, vannacht net als in NL een heuse storm. De accu's zijn zo weer vol volgens de meter maar ze zijn ook zo weer leeg. Nu hebben ze even lekker door kunnen laden, misschien helpt dat. Op het meer waar we aanstaan is een stelsel van ijzeren steunen in het water gemaakt die in een soort grote ovaal met elkaar verbonden zijn dmv staalkabels die met een grote snelheid ronddraaien en waar surfers aanhangen die met een rotgang surfen, wat we normaal zien met een parachute. Het lijkt mij dat als je 20 rondjes bent gegaan het saai wordt.

Sinds we uit Griekenland weg zijn weet je niet hoever je per dag komt met de rit en iedere middag is het dus een verrassing waar we veilig kunnen staan, wel een avontuurlijk gevoel, leuk. We rijden deze vakantie weer veel km maar het is iedere dag weer leuk om te rijden want de ritten zijn meestal erg mooi en in een voor ons nieuw gebied. We willen iedere dag maar weer doorrijden. De grens van Hongarije naar Slowakije is open en de Donau is er heel breed. We zijn min of meer langs de Donau en zijn gigantisch stuwmeer naar Bratislava gereden, we kwamen nog een kunstmuseum tegen midden in het stuwmeer waar de NL vlag wapperde, zag er heel apart uit.

We hebben maar  147 km gereden in Slowakije. We nemen een vrije ochtend om allerlei kleine zaakjes te doen en eens uitgebreid koffie te drinken. Vanavond zullen we ergens in Polen staan want die grens is niet ver meer.

 Donderdag 23e 18.00 uur.

We stonden afgelopen nacht idd in Polen en wel in het dorpje Lubawka op het terrein van een bedrijf. Niet mooi maar wel veilig, het was toch al bijna donker. Om 12 uur vertrokken van de camping en tot 17.30 uur door gereden min of meer in een miezerig regentje en dan ziet alles er minder mooi uit, dus een niks bijzonders ritje. Vanmorgen waren we al vroeg wakker en al voor 8 ten vertrokken met de TTom op Gorlitz zonder snelwegen. Dat was een sukses, we hadden gelijk een heel mooie weg te pakken en die bleven zo ongeveer tot Gorlitz, echt heel mooi. Daar wat bij de bakker gehaald voor de lunch en de TT op Maagdenburg gezet, ook zonder snelwegen. Dat werd ook weer mooi al was het niet zo als in Polen, we zijn lekker een paar honderd km door gereden, ergens zagen we ineens de Elbe en we zijn gelijk naar een plek gaan zoeken. Daarvoor moesten we naar de overkant en dat kon voor 6 euri geregeld worden al was het op en af rijden net aan met de wieltjes achterop, maar dat is genoeg. We vonden al snel een heel bijzonder plekje binnen de uiterwaarden bij het dorp Glinde.

Lean houd er van om af en toe even wat te mijmeren, het liefst op een mooi plekje en te kijken naar de zonsondergang.

We staan ongeveer 20 km zuid oost van Maagdenburg. En we staan hier super, de zon is erbij gekomen, er vaart af en toe een vrachtschip voorbij en het is doodstil. Aan de andere kant van de dijk ligt het dorp en Lean heeft gevraagd of het water niet gaat stijgen, toen moesten ze hard lachen. Dus alles is veilig voor de nacht. Als ik de kaart van dit gebied bekijk raak ik wel een beetje opgewonden, al die meer dan prachtige wateren tussen de Oder (Poolse grens) en Maagdenburg, we hebben er een maand rondgevaren en dat was een onvergetelijke ervaring. Ook de wateren boven Berlijn in Meckelen Vorpommeren tot Swering zijn geweldig mooi, we zijn daar ergens met een enorme botenlift 43 m omhoog gegaan en hebber er een consentratie kamp bezocht. Morgen zet ik de TT op Rheine, dat is bij de water driehoek van het Mittelland kanaal, de Eems en het Dortmunt Eems kanaal. Wordt vast weer een mooie rit dwars door het Duitse, net zo ongeveer onder het Mittelland kanaal langs. Dan hoeven we zaterdag nog maar een klein stukje naar Den Haag.

De stroming in de Elbe is niet mis. 

Vrijdag 24e october 17.00 uur.

Een rommelige zaterdag mag ik wel zeggen. Lean wilde gisteravond toch buiten de dijken dus in het dorp staan, na het eten in het donker verkassen vind ik maar niks, maar ja zo gaat het dus ook soms. Om 8.00 uur vertrokken met de TT op Rheine en dat werd waardeloos, er waren steeds omleidingen en verstoppingen en na een paar uur bijna niets opgeschoten. Toen ging Lean van alles bedenken maar dat werd ook niks en toen ik de lunchplek bij de mooie oude sluis in Minden niet kon vinden had ik er genoeg van. Via Lubeck doorgereden, wat ook al niet opschoot door een 25 km lange bebouwde kom hebben we de snelweg maar gepakt en staan nu dicht bij NL in het plaatsje Riesenbeck. Een heel leuke plaats, wel druk met 20 campers maar het kost niks en voor 1 euri staan we aan de stroom. Er is een druk heen en weer varen van grote vrachtschepen en een paar gingen hier ook aan de wal om te overnachten, interessant allemaal om te zien.

 En dat is voor ons nu met de kapotte accus heel lekker. Kunnen we gewoon TV kijken enzo en morgenochtend de verwarming even aan doen. We hadden vandaag vast last van een beetje reismoeheid. 2 feitjes voor vandaag, we hebben de 100.000 km overschreden en dat in 4 jaar en we zijn ergens geflitst in een bebouwde kom tijdens een discusie hoe verder te rijden.

Zaterdag 25e

Lekker uitgeslapen en uitgebreid gewassen in een warme camper, we zagen er weer spic en span uit, bijna nog ongebruikt zou ik zeggen. We gaan naar Den Haag om de zoon van Lean en zijn vrouw te feliciteren met hun in verwachting zijn en dat was erg gezellig met mosseltjes erbij enzo, de oudste zoon Maarten kwam ook spontaan aan en dochter  Monique was er ook bij, iedereen blij en tevreden.

 De rit naar Nederland, Den Haag ging vlot, jammer dat het lampje van de injectie ging branden. De ANWB zei dat ik rustig aan door kon rijden, hij moet naar de garage om uitgelezen te worden. Dat moet toch al voor een heel grote beurt en nieuwe schokbrekers achter, bij de APK kwam dat eruit. De laatste nacht hebben we op een ons bekend plekje in Oude Wetering doorgebracht aan het water. We wilden niet van Den Haag naar huis rijden, we willen altijd max. midden op de dag thuiskomen dan heb je nog lekker de tijd om al wat uit te pakken en even te wennen in huis en tuin. Zondagochtend eerst nog even op de koffie bij Liesbeth, Jan Maarten en kleinzoon Nije in Amsterdam, wat wordt dat jochie slim en bijdehand. Om een uur of 12 waren we weer bij ons huisje in Andijk.

 

De eindstand was 100541 km dus hebben we 11355 km gereden deze reis.We hebben 64 nachten prima in de camper geslapen, we zijn in 12 landen geweest.

 

Start Nederland op 89186 km op 23 augustus.

Grens Oostenrijk op 90554 km op26 augustus.

Grens Slovenië op 90820 km op 27 augustus.

Grens Kroatië op 91021 km op 28 augustus.

Grens Albanië op 92017 km op 2 september.

Grens Griekenland op 92440 km op 3 september.

Grens Bulgarije op 97691 km op 16 october.

Grens Servië op 98223 km op 17 october.

Grens Kroatië op 98295 km op 19 october.

Grens Hongarije op 98442 km op 19 october.

Grens Slowakije op 98820 km op 21 october.

Grens Tjechie op 98979 km op 21 october.

GrensPolen op 99289 km op 22 october.

Grens Duitsland op 99405 km op 23 october.

Grens Nederland op 100162 km op 25 october.

Grens Huisje Andijk 100541 km op 26 october.

 

Het was een onvergetelijke reis en we gaan zeker nog een keer naar Griekenland.

Maar we willen ook nog naar Noorwegen/Zweden, Engeland/Schotland en Turkije.

Vermoedelijk gaan we die laatste combineren met meer Polen, Roemenië, meer Bulgarije  en Griekenland, maar dan met de boot terug via Italië,  anders worden het teveel kmters.

 Ik kan niet garanderen dat alle foto's op de juiste plek tussen de tekst terecht is gekomen, dat is achteraf altijd een hele klus om te doen

Maak je ook niet druk om een paar spelfoutjes die er zeker in zullen staan..

We hopen dat u heeft kunnen meegenieten met onze reis en als er vragen zijn dan zie ik dat wel op :

fransfit@hotmail.com