De camper is mooi geworden, zaterdag wat boodschappen gedaan en richting Gualmim gereden, dat ging zuid/west. Even daaronder is een heel bijzondere oase genaamd Ait Boukha en daar is ook een camping bij waar we zijn gaan staan. In die oase is een bron die ze, in goten, door het hele dorp geleid hebben. Het hele dorp bestaat uit lemen huizen en palmbomen. Ze bakker er hun eigen brood.

Vanmorgen vrolijk vertrokken en omdat we nu de Sahara in gaan klopte ons hart een ietsje sneller. Maar een km of 40 op weg kwam er, in een voor ons linkse bocht een vrachtwagen aan en ga je automatisch op de rechtse wegrand rijden, de wegen zijn vrij smal. Maar zeer vlak achter die vrachtwagen wilde er een andere vrachtwagen die eerste gaan passeren, hij was net uit die bocht en wij zouden erin gaan. Toen hij ons zag probeerde hij terug te gaan maar door zijn plotselinge stuurbeweging ging de kont juist naar onze kant en raakte de spiegel die met een enorme klap in duizend stukken kapot sprong.

Grote schrik natuurlijk, even knap klut, daar staan op zo'n smalle weg terwijl het aardig druk was. De boel opgeruimd en naar de vrachtwagen gereden die ook gestopt was. Door zijn rare stuurbeweging was hij met zijn cabine in de berm terecht gekomen en had een opspringende steen zijn dieseltank lek geslagen, hij reed later gewoon door met een flink lekkende tank. We hebben maar foto's van zijn kenteken en verzekeringspapieren gemaakt, want communiseren ging niet, hij geen Frans en wij geen Arabisch en hij wilde niks ondertekenen. Later hoorden we van de politie dat verzekeringen in Marokko geen spiegels vergoeden, die zijn niet meeverzekerd. Ze maken ook geen proces verbaal als er geen gewonden of erger zijn.

Het is nog goed afgelopen voor ons, hij had ons ook van de weg kunnen slaan, gelukkig reed ik niet hard, iets minder dan zestig want dat was daar het maximum. Hoop dat de verzekering er genoegen mee neemt. Terug gereden naar Guelmim en daar zat er binnen de kortst mogelijke tijd een andere grote spiegel op gefabriekt en die werkte gelukkig redelijk goed.

Morgen de verzekering en Anwb mailen of ze een nieuwe spiegel naar Agadir of anders naar Sevilla in Spanje sturen, dan kan die bij een Fiatdealer er op gezet worden. Waar we nu staan beginnen de stranden weer wat schelpen te geven dus Lean ziet dat wel zitten. We hebben net bij echte globetrotters die heel Afrika bereden hebben, een paar heel bijzondere gezien, net vogeltjes, op een strand maar 30 km naar beneden. De TV doet het nog steeds, niet te geloven toch, ruim 4500 km onder NL.

 Maandag 25 februari,

We staan in nationaal park Naila, wij zien weinig verschil met de laatste 100 km, maar we staan prachtig aan de lagune en heerlijk rustig.

 Een echte Berbervrouw die alleen door Lean op de foto gezet mocht worden, kwamen we onderweg tegen.

Vanmorgen om 9 uur vertrokken en de route was gelijk al mooier dan gister. We zijn 3 grote riviermondingen over gestoken die er bijzonder mooi uitzagen met al hun begroeiingen, maar bij alle drie stonden heel veel campers, allemaal Fransen en een paar Italianen. In het park hier staan er nu 16 en allen zeer ruim en vrij. Een visser kwam een zeewolf aanbieden, schoongemaakt ter plaatse en dat voor totaal 25 Dh, hebben we maar gedaan, dat wordt smullen morgen.

Inmiddels zijn we 2/3 van de kleding kwijt en krijgen we weer wat ruimte in het ruim. Het is bloedje heet hier met een verfrissend windje, dus heerlijk. Kijken of Lean hier morgen wil blijven staan, hoop ik wel want ik werk me het rotje en vind dat ik wel wat rust verdiend heb.

 Dinsdag 26e 18 uur in Laayoune.

Vandaag is onze 6e week begonnen en je ziet het aan de plaats al, we zijn gewoon verder gereden, een mooie rit naar het zuidelijkste punt wat wij bereizen dit jaar. Laayoune is een vrij grote stad en zo'n 25 km naar de kust is de Plage waar we nu staan. De km teller staat op 61712. Het ziet er wel steeds woestijnachtiger uit, eerst meer stenen dan zand, nu meer zand dan stenen.We gaan terug over een binnenweg dwars door de echte woestijn dwz eerst 200 km oostwaards naar Smara, dat is vlak bij de Mauretanische grens, en vandaar naar boven naar TanTan en zo verder naar boven. Lean heeft inmiddels wat schelpen gevonden maar het houdt niet over.

We staan hier vlak bij een groot complex en daar woont de eigenaar vertelde de soldaten die ook onze papieren controleerden, we vroegen de eigenaar waarvan, toen zei hij, de eigenaar van alles wat je kunt zien en nog veel meer. Ook heel Laayoune is van hem, de grond dan. Een man die voorheen Sheik genoemd werd en alleenheerser was.

Nu is de westelijke Sahara geanexeerd door Marokko en wordt in snel tempo bevolkt, net zo iets als Israel met de nederzettingen, want ook Mauretanie en Algerije willen het hebben. De VN moet zich er nog over uitspreken. Er zijn hier dus heel veel soldaten overal die er allemaal zeer patent uitzien en hoogopgeleid zijn en allen 4 talen spreken.

De eerste gasfles was vanmorgen leeg en is 5 weken meegegaan, hoef dus geen Marokaanse te kopen want over 5 weken zijn we allang terug in Spanje. Wat bijzonder is dat er langs de weg regelmatig mensen zijn die stenen rapen om hun huis mee te bouwen. We gaan zo aan de zeewolf van gister, met ratatouille en een glaasje Marokaanse witte.

 Donderdag 28 februari 21 uur.

We weten niet waar we staan, maar dat komt straks. Gisterochtend uit Laayoune vertrokken, want het was niet een plek waar je een paar dagen blijft staan, hoewel er natuurlijk een aantal Fransen stonden die er zo te zien al weken waren, die zijn echt een apart slag, dat soort overwinteraars, dat zijn geen reizigers zoals wij. We gooiden de tank vol voor 6.2 dh per liter (55 eurocent) en gingen de echte woestijn in richring El Samara (Smara) Alles tezamen toch een bijzondere rit die 492 km lang was voor we weer in TanTan Plage waren, de heenweg langs de kust was 310 km.

Ja wat zal ik er van zeggen, bijzonder maar een beetje saai, niet bijzonder saai, dat niet. We hadden meer zand verwacht en minder begroeiing. Gelukkig zijn we een paar kudde's wilde dromedarissen tegen gekomen.

We zijn ook veel soldaten tegengekomen die steeds maar om onze passen vroegen en alles overschreven wat erin staat. Later begreep ik dat de meer ervaren Sahara gangers zelf een lijst maken, copieerenen en die afgeven, dan kun je gelijk doorrijden. Afijn na een lange rijdag waren we om 18 uur weer in TanTan Plage, ik was moe heb wat te eten gemaakt en we zijn na GTSTnaar kooi gegaan.

Vanmorgen om 9 uur vertrokken om via Guelmim in Tiznit te eindigen, het was een uur of 3 en we zijn even de soek in gegaan. Tiznit is de zilverstad van Marokko en er zijn ook heel veel winkeltjes met zilver en goud, een zeer levendige stad. We stonden op een grote P in het centrum want de campings waren vol, maar verdomd we werden met een stuk of 20 andere gewoon weggestuurd en zoek maar een camping. We zijn op advies van de politie een richting uit gereden en daar zou over 1 km een camping zijn, niet dus. Gevraagd bij een benzine station en die zei over 3 km, niet dus.

Een paar km verder, inmiddels helemaal donker, zagen we wat lichten van een nederzetting en daar zijn we van de weg gegaan, gevraagd aan een man of er ergens een camping in de buurt was, hij zei Tiznit, wij zeiden allebei complet, hij zei kom dan maar bij mij in de tuin staan en daar staan we dus nu. Morgen zal ik beschrijven hoe en wat.

Vrijdag 1 maart in Taroudant 21 uur.

Dushi is vandaag jarig en nu zijn we 5 weken even oud, tegen de 70 zijn we al, t'is toch wat.

We stonden gister dus in de tuin van een veehouder, een mooi bedrijf dat ook zelf slacht en de onderdelen van de koe verkoopt. Het zag er allemaal pico bello uit en we hebben heerlijk geslapen en zijn van de vogelgeluiden wakker geworden. Vanmorgen een rondleiding gehad en we hebben wat kadootjes gegeven en een grote bos kruiden gekregen en ook nog wat citroenen die heerlijk ruiken.  Hij gaf Lean ook een paar mooie rozen en toen hebben we maar gezegd dat dat mooi uitkwam want ze heeft vandaag haar anniversaire.

Om 8 uur weggereden en via Tiznit tot 16 km daarboven een binnenweg genomen die ons via een heel mooie barrage naar Ait Baha zou leiden. Dat bleek een goede keuze te zijn want we hebben een prachtige rit gehad door lage bergen die er redelijk groen uitzagen, de weg ging door vele kleine dorpjes. Ook nog een heel grote kudde dromedarissen gezien en natuurlijk de nodige geiten en schaaps kudde's. Het was voor ons een feest om te rijden na de Sahara.

Om 15 uur waren we in Taroudant, een flinke stad met een monumentale geheel ommuurde oude stad, waar we na het eten in rond gelopen hebben. Van veel huizen zijn de buitenmuren leuk beschilderd en voor je het weet ben je verdwaald.

Vanmiddag de ook geheel ommuurde ' nieuwe' stad bekeken met zijn grote deels overdekte soek, wel leuk maar geen topper. Die zien we morgen als we in Marakech zijn. We gaan door de Hoge Atlas over de 203, een van de mooiste wegen van Marokko zegt men. De hoogste pas zal op ongeveer 2200 m zijn en de hele weg van bijna 200 km is smal, zeer bochtig en niet overal van even goed van kwaliteit, ik wil je niet bang maken maar toch !! We gaan het gewoon doen, op naar Marrakech met z'n superplein en soek.

Zaterdag 2 maart in Marrakech 21 uur.

Die 203 is idd een route die zeer de moeite waard is, wat hebben we genoten. De eerste 50 km was de toch al erg smalle weg ook nog eens vol gaten en gebroken zijkanten, maar na de hoogste pas op 2100 m werd het langzamerhand beter. Als je wat bang bent uitgevallen kun je beter de 203 niet rijden. Hoogtepunten zijn wel de fantastische vergezichten aan alle kanten en de kleuren van de bergen, op een gegeven moment zagen we zeker 6 verschillende kleuren bergwanden, bij benadering was dat oker, terra, brons, groen, grijs en zwart en soms daar boven uit nog een witte sneeuwrand en dat allemaal in een prachtig zonlicht. We hebben er 6 uur over gedaan waarvan 1 uur over de laatste 60 km, de eerste 140 km dus 5 uur. Gewoon prachtig was het.

Een plek gevonden op dezelfde plaats als vorig jaar maar nu wel veel duurder, ze leren hier snel. Om 5 uur even met z'n tweeen op het geweldig leuke plein gelopen en een stukje soek bekeken. Met stip de leukste van heel Marokko en de grootste.

Op dat plein weet je niet wat je allemaal ziet voor vermaak en lekker eten/drinken. Slangenbezweerders, heel veel Afrikaanse muziek, rijen met koetsjes, verhalenvertellers en dansgroepen en nog veel meer. Heel leuk gegeten in een van de tientallen mobiele restaurantjes, een belevenis op zich en nergens mee te vergelijken.

We liggen toch nog op onze normale tijd in ons nestje om morgen fris te zijn. We gaan appart de soek in, Lean heeft meer belangstelling voor de nieuwe maar ik voor de oude, daar zie je allerlei ambachtwerkers van alles maken onder je wilt het niet weten wat voor omstandigheden. Bontwerkers, zilversmeden, kunstschilders, schoenmakers,houtbewerkers, leerbewerkers, sieradenmakers, kippen/geiten en schapen slachters, koekjesbakkers, kleermakers, kappers, hoedenmakers en wat ik nog vergeten ben ook.

Dinsdag 5 maart 7.30 uur.

Dat was een heel leuke zondag, Lean is om een uur of 10 vertrokken en ik ben wat blijven klungelen in de camper. Paar kleine klusjes, skypen met dochter Liesbeth en haar kleine Nije, bakskisten opruimen ed. Om half twee ben ik ook de soek ingelopen waar je je blijft verbazen over hoe het allemaal in elkaar steekt. Je moet er niet aan denken dat er brand uitbreekt.

We hadden om 16 uur op het plein afgesproken en zijn betrekkelijk vroeg gaan eten op een van de vele terrasjes, met eigen wijn natuurlijk mee. Het plein is intussen overvol ,veel drukker dan overdag. Toen we terug naar de camper liepen begon het te regenen en dat is min of meer de hele nacht doorgegaan. Eigenlijk onze eerste echte regen deze reis.

 Ineens zie je bij een zilversmit een zilveren vergulde badkuip staan, ik moets hem stiekem op de foto zetten.

Maandagochtend om 9 uur vertrokken richting Fez over de N8, was nog een hele klus om de stad uit te komen, tommie leidde ons 2 x naar een stadspoort die te smal voor ons was, dan moet je daar draaien in het drukke verkeer, de maandag begon dus rommelig. De N8 is in het begin niet zo leuk en vrij slecht maar gaandeweg werdt het mooier en er viel af en toe nog wat regen. We besloten om over gele binnenwegen verder terijden en dat was weer een goede beslissing. We hebben een schitterende rit gehad door een landschap dat ons enorm aan Toscane deed denken. Prachtig groen en glooiend met van alles in bloei met name de bermen waar vele kleuren dik te zien waren. Bijna geen dorpjes, echt een genoegen om door te rijden. Verschillende keren zijn we in een dal door flink stromend water moeten rijden, maar dat is allemaal gelukt.

 De nachtwaker.

We waren pas zo rond vijven waar we nu staan, in het bergdorpje Moulay-Bouazza. Na wat rondlopen en boodschapjes en doorgevraag van Lean, want die was niet tevreden over de staplek, bleek er een bewaakte P te zijn op een prachtige plek met uitzicht op een zeer fraai dal.

Ik

Ik lig nog lekker in bed aan de koffie met tablet en het is nog steeds droog gelukkig. De bedoeling is dat we straks naar Fez rijden voor de soek en morgen naar de Middelandse zeekust waar we een paar dagen willen blijven staan op een plek waar we vorig jaar ook heerlijk hebben uitgerust voor we Spanje weer in reden.We houden de regen in Spanje in de gaten, het is daar vrij slecht weer op het moment.

Woensdagavond in El Tieta de Oued Laou ( hoofd van de rivier Laou )

De rit van Moulay-Bouazza naar Fez was net als maandag een prachtige rit door een landschap van alleen maar heuvels met bossen of landbouw, meestal tarwe. Maar een km of 30 voor Fez zagen we voor het eerst veel koeien in kudde's zoals in Frankrijk, met stieren en kalfjes erbij. Een mooi gezicht op die eindeloze groene heuvels.

Grappig was nog dat we diesel en water gingen tanken en niet voldoende dirhams meer hadden en niet met pin of card konden betalen, na een tijdje naar elkaar  te hebben gekeken, ze spraken geen Frans, kwam Lean op het idee om ze Euri's te laten zien, nou die wilden ze wel, en zo is ons een heen en weer reis van totaal 60 km bespaart gebleven naar de dichts bijzijnde pin. Het was wel lekker zonnig.

In Fez was het even leuk in de soek, maar we waren ongeduldig en verlangden naar de zee. We zijn in de soek blijven eten, ik ben de naam vergeten maar het was een soort van Engelse pie ?? Bladerdeeg gevuld met kip en veel noten en wat lekkere kruiden, een tikkeltje zoet maar erg lekker. In de nacht veel en hard geregend maar toch prima geslapen. Vanmorgen wat boodschappen gedaan en om 9 uur vertrokken, we waren snel de oude stad uit en de weg begon goed maar werd snel slechter en later heel slecht, maar wel in een prachtige, iets hogere heuvel omgeving dan gisteren.

Ik kon alleen maar in z'n 1e of 2e versnelling rijden op een soort van pad wat eerder een smalle weg geweest moet zijn, heel spannend, maar het werd nog veel spannender. Door de regen van vannacht waren er heel veel meanderende beekjes die steeds uitmonden in kleine riviertjes die over de weg stroomden, soms wel honderd meter lang en je weet niet wat er onder het water zit. Later zagen we dat die kleine riviertjes ook weer in een grotere uitkwamen en dat waren dus zeer snel stromende en kolkende bruine watermassa's geworden die helemaal buiten hun oevers getreden waren. Best eng om te zien af en toe, nu weten we waar al die lege rivierbeddingen die we gezien hebben voor zijn, om de ongelofelijke hoeveelheden water te geleiden die kan vallen na een paar dagen regen.

Ook heel mooi was het eindeloze golvende graan op al die hellingen, en al die vergezichten met zon en wolken met hun schaduwen over het graan heen. We zijn zo snel als mogelijk naar de N13 gereden om op een wat grotere weg te rijden maar al heel snel was die gespert omdat hij ergens was ingestort oid, toen waren we dus weer op gele en witte wegen aangewezen en dat hebben we geweten zeg. Nu weten we pas echt wat veel regen kan veroorzaken in een heuvel landschap, je geloofd je ogen niet zeg, wat een wateroverlast.

Steeds stukken weg bedekt met water en maar proberen om er door te komen, overal herders in plastic verpakt naast hun koeien of schapen en geiten. Enorme hoeveelheden land stonden blank in de dalen, we zijn een keer over hoogspanningsdraden gereden die op de weg lagen door omgevallen palen en door een stuk van honderden meters zeer snel stromend water dwars over de "weg" en je hoopt maar dat hij rechtuit loopt en er geen bochtje in zit.

Kortom het was vandaag een echte zware dag om te rijden en steeds heel spannend maar ook heel leuk voor mij want ik hou van rijden in de camper, Lean was iets minder tevreden over de omstandigheden maar wel over mij en dat is toch ook mooi meegenomen. We staan hier nu heerlijk aan het strand, wat trouwens in een jaar heel erg veranderd is, van de Middelandse Zee en het weer is behoorlijk opgeknapt. We hopen hier een paar dagen te kunnen blijven staan, we hebben alles ervoor aan boord.