Zaterdag 9 februari.

We staan op de camping van Moulay Bousseham en het is net 12 uur pl.tijd. Zijn heerlijk uitgerust en op ons gemakje deels over de tolweg hier heen gereden. 35 km voor 15 dh. Koffie gedronken ergens in Larache, daar is niet veel aan. De kapper was vanmorgen nog niet open, we komen wel een andere tegen. Het is hier op de enorme camping hartstikke druk al is hij nog lang niet vol. Geschat een 100 campers die zeer ruim staan. Voor Marokkaanse begrippen een goede camping met stroom en warm water voor de douche.

Het is stralend weer de hele dag al is er wel regelmatig een frisse wind. Op het nieuws zagen we dat het thuis weer droevenis is met het weer. Lean heeft haar eerste schilderstuk al bijna klaar, weer een vis en het wordt erg mooi. Het is ons hier te druk dus rijden we morgen weer door, alles kan hier gevuld en geleegd worden en ook de vuile was is weer schoon. Zelf hebben we een heerlijk lange en warme douche genomen. We kunnen er weer tegen en gaan er verder voor.

 Maandag 11 februari

We maken vandaag de 3e week vol. Vandaag voor het eerst in die weken geen zon, een paar druppels regen, genoeg om de schone camper weer flink vies te maken. Van de camping uit hebben we de gele weg genomen richting Kenitra en zuiden maardat hadden we beter niet kunnen doen, wat een slechte weg. Pas na 30 km konden we de tol op, een verademing was dat.

We zijn om Rabat heen gereden en blijven staan op Skhitat plage op een hotel P waar we ook vorig jaar hebben gestaan. Heerlijk op het strand in de zon gezeten, gelezen en gewandeld. Vanmorgen daar weggereden zonder zon maar wel prachtige wegen en uitzichten. Casablanca was erg druk maar het ging allemaal goed, voor de lunch gestopt op plage Tamara, is heel mooi daar en toen verder in El Jadida de oudePortugese kasba bekeken.

Daarna een heel mooie kustweg tot Oualidia waar we nu staan op een mooi groot plein. De TV doet het niet meer maar ik zag dat de Franse buur wel beeld had, even vragen dus. Heb de kop van de schote liets verdraait en klaar was Franch, op naar GTST.

 Dinsdag 12 februari onze 22e dag,

Wat een prachtdag, weer een en al zon en we staan op een wel heel mooi plekje, vorig jaar waren we hier ook maar het lijkt nog mooier. Terwijl ik dit schrijf hoor ik het razende geluid van de heftige branding die met inmense kracht zijn water in de rotsopeningen perst, indrukwekkend om te horen maar ook om te zien.

We zijn weer zo'n 3 km zuidwaards van Oualidia in het plaatsje El Kasba op een mooi vlak stuk tussen glooiende heuvels en rotsen. Er is hier van alles te doen, de zeer vriendelijke locals zijn aan het vissen, mossels plukken, inkvisjes prikken, zorgvuldig bepaalde bloemen ed aan het uitsteken om op te eten als groente begreep ik. Er staan een paar oude gebedshuisjes op de rotsen en er zijn wel een stuk of 10 groepjes oude ? graven. Je kunt hier eindeloos wandelen op eeuwenoude looppaden terwijl je veel bloemen en steltlopers ziet. Die steltlopers dat is leuk die wachten iedere keer een wegtrekkende golf af en dan pikken ze een mosseltje weg, misschien dat ze dan nog een beetje openstaan en dus makkelijker te eten. Lean is haar vis aan het afschilderen die erg mooi is geworden, hij moet vast aan de muur in Oude Wetering om de school die daar al hangt groter te maken.

Later in de middag als de vloed op z'n hoogst is speelt de wind met het opspattende water, de camper en ook wij zitten onder een zoute gloed. Er zijn ook een paar gaten in de rotsen die in verbinding staan met beneden waar het watergeweld is en dat kun je nu ook goedhoren aan het suizende geluid van de omhoog geperste lucht met allemaal schuimbellen erin. De eerste brandinggolven die ongeveer 200m uit de kust ontstaan zijn zeker 3 a 4 m hoog. Het is gewoon spectaculair hier met deze wilde zee. De barometer loopt wat terug en er komen wat wolken, misschien wat regen ? Straks gaan we weer naar het grote plein voor de nacht en misschien morgen weer hiernaar toe, heerlijk. Dan gaat een mannetje mossels voor ons plukken, hij vindt het niet veilig dat ik meega en dat vind ik prima, m'n e-reader is nog flink gevuld met boeken dus ik verveel me niet.

Vrijdag 15 februari 9.45 uur pl. tijd.

Die mossels vielen wat tegen, erg klein en nogal zout maar ach het was leuk en honger hebben we toch niet. Woensdag zijn we weer de hele dag op "ons" plekje geweest en daar genoten als dinsdag

.

Donderdag vertrokken en in Safi even geluncht en de soek bekeken we konden de schilder niet vinden, we komen wel een andere tegen. Alles bij elkaar een mooie rit gereden en in Essaouira op de grote P bij de haven en soek ingang gestopt, het was toen ongeveer half vier. Gelijk de fraaie en luxe soek ingegaan en m'n haar laten knippen, van alles bekeken en niets gekocht, maar het is er wel heerlijk slenteren. Er zijn daar heel veel kleermakers en pottenbakkers.

Was een dure dag gister, parkeren en de camper helemaal schoonmaken 130 dirham en later op een terras gegeten 150 dh en smorgens getankt voor 500 dh, je snapt wel dat dit voor een pensionado met een gekrompen pensioen en een hogere belasting een rib uit zijn lijf was. Lean heeft uitgepakt en het eten betaald. Vandaag nemen we dus een vrije dag en gaan ieder apart onze weg.

Zondag eind middag, 17 februari.

Nou dat liep natuurlijk weer anders dan gepland, Lean de soek in en ik lekker gespeeld met laptop en tablet en het mifi gevalletje, dat werkt prima zeg, eigen wifi in de camper. Toen Lean terug kwam was ik wel uitgespeelt en wilden we eigenlijk beiden wel wat rust om ons heen en zijn we gaan rijden. Na een uurtje waren we in een natuurgebied en daar is een zeer eenvoudige maar super stille camping, voor 25 dh met water en lozen en smorgens de bakker aan de deur. Heerlijk geslapen daar. Zaterdag verder gereden langs miljoenen Arganbomen en later bananenbomen, je weet niet wat je ziet, kmters lange wegen met alleen maar Arganbomen er langs. Daar groeien noten aan die door geiten uit de boom worden gehaald en die ze thuis weer uitpoepen en dan verder worden verwerkt tot een bijzondere olie voor keuken en huid. De bananen zijn klein en erg lekker.

Om een uur of drie gestopt op een CP in Tarhazoute waar we mooi aan zee stonden en lekker geluierd hebben in de zon. S'avonds een blik bruine bonensoep open getrokken met een rookworst en extra knoflook en sjalotjes en dat opgegeten tijdens het RTLnieuws. Niet zo lekker geslapen want er was in de heuvels een soort muziekfestival waar de hele nacht enorm luide housse met vreselijk zware bassen werd geproduceerd. Vanmorgen vertrokken voor een rit heen en terug door de paradijsvallei die in het dorp begint, heel mooi, we kenden het al van vorig jaar maar wilden nog wel een keer. We hadden een gelukje, ergens in een dal zagen we een kudde dromedarissen die te drinken kregen uit een source. Ze maakten een enorm kabaal met hun prehistorische keelklanken, heel bijzonder om te zien en te horen.

Om een uurtje of drie terug en nu staan we 1 km verder dan gister weer heel mooi aan zee. Lean heeft een uitgehold stuk van een palmboom gekocht als planten pot, leuk ding.

Dinsdag 19e koffietijd,

We beginnen aan onze vijfde week, hoe zit dat toch, altijd als we met de camper of boot weg van huis zijn gaat de tijd zo snel en verdwijnt het "Nederlandse" een beetje in een mist. Een beetje een ver van m'n bed show. Misschien omdat reizen een indrukopwekkende ervaring is, iedere dag is anders en je leeft veel met de natuur. Je past je ook heel gemakkelijk aan als er ineens iets anders moet als gedacht. Een plan is een slecht plan als het niet veranderd kan worden is op dit soort reizen ook van toepassing.

Afijn, gister een zonloze dag aan het strand gehad, Lean schilderen en struinen en ik lezen, computeren, wandelen en hier en daar een praatje maken, heerlijk rustig.Vannacht flink geregend en ge-onweerd en nu is er alweer een wat omfloerste zon. We gaan zo naar de ommuurde soek van Agadir, waar Lean vlak voordat ze mij leerde kennen, met haar zus Marijke is geweest, schijnt heel groot te zijn.

Alle verkopers gingen even bidden na de oproep.

Daarna terug naar hier voor de nacht en morgen eerst langs de super en dan naarTafraoute.

Het is nu vrijdag de 25e rond de middag in Tafaraoute.

Die soek van Agadir is inderdaad heel groot maar niet zo intiem als in andere steden, we hebben er toch wel 5 uur rondgelopen, ons verbaast en ook nog wat gekocht. De camper op een bewaakte P gezet en met een mini-taxi op pad. Agadir is een "moderne" stad, die bijzonder ruim is opgezet met prachtige doorgaande wegen. Het oude Agadir is in 1965 door een aardbeving totaal verwoest.

De zon was er al weer snel bij en om 16 uur zaten we aan het strand op onze oude plek aan de baco en daarna een lekker stukje ossehaas wat hier ook goedkoop is. Lekker op het brandinggeluid geslapen en de volgende ochtend terug naar de super in Agadir waar we de nodige melk, cola, wijn en nog wat spul wat je op het platte land vaak wat moeilijk kunt krijgen. We hebben dus iets overgewicht misschien, nog even getankt en op weg naar Tafraoute.

Die weg viel erg mee en na 50 km waren we in de Anti-Atlas, een laaggeberte wat er om bekent staat dat het er heel mooi is. Die laatste 100 km had ik me op verheugd want daar hebben we vorig jaar ook erg van genoten, de eeste 40 km af en toe wat hachelijk maar verder prima. Gelijk naar het grote, wonderschone dal gereden waar je nog steeds vrij mag staan tussen de meest prachtige bergen. Er staan zeker 150 campers maar er kunnen er wel 500 heel ruim staan zo groot is het.

 Deze omgeving van de vallei van Tafraoute inspireerde lean tot het volgende :

Als in een baarmoeder, ligt de uitgestrekte vallei van Tafraoute er vredig bij.
Omgeven door rotsformaties als kathedralen en in vele schakeringen van aardse tinten gekoesterd door de dauw, hangt een sfeer van eeuwenoude vervlogen mystieke verhalen.
De stilte in een opnieuw geboren ochtendgloren is voelbaar en hoorbaar.
De schoonheid van de dag, begint zich als een schilderspalet te kleuren, nu de zon uit zijn nachtelijk verpozen klimt.
De vogeltjes zingen hun liefdeslied en kwetteren als huisvrouwen op een veelbelovende dag.
De warmte valt als een deken om de vallei in patch-work-kleuren.
De palmbomen hoog en trots naar de strak-blauwe-hemel reikend, wuiven elkaar als in een dans de nodige koelte toe.
De dag, klem ik als een kleurrijk veldboeketje in mijn dankbare hand.
Bij het vallen van de avond, beweegt het licht zich voort in allerlei patronen van schaduw naar schaduw naar het donker.
Het sprookje van duizenden fluisterende-flonkerende-wakende en verlicht gemutste diamantjes, doen mijn verwonderde ogen sluiten.

Dit kleine schattige bedelaartje kwam steeds wat bij Lean halen.

Donderdagochtend gelijk naar Ali gereden, wiens adres ik heb gehad van een andere camperaar uit Grootebroek, mijn geboorteplaats. Ik heb hem de schades laten zien die we hebben opgelopen het laatste jaar. De laatste in een tijdelijke stalling in Oude Wetering waar ik achteruit tegen een heel hoog opgehangen verwarmings unit gereden was, er zat een scheur van 25 cm in en nog wat flinke punten in de ronding van de achterkant en dak. We hadden ook wat kleine parkeer beschadigingen.

Ik had het in NL laten taxeren en de reparatie prijs was geschat op 1600 euri totaal. In NL wordt weinig gerepareerd maar veel vervangen. Nou dat is hier wel even anders, ik heb niet eens onderhandeld, sterker nog, hij zei 900 dirham en ik kon nog net uitbrengen ik geef je er 1000 als je er een bon travaille van maakt. het ijs was gelijk gebroken en ze zijn er direct aan begonnen, het was toen 10 uur. Om half vijf waren alle plekken behandeld, geplamuurd en in de grond verf gezet. Wij zijn intussen wat in het stadje gaan rondwandelen en hebben lekker geluncht, dat kon er nu wel af. Regelmatig ben ik even gaan kijken en het gebeurd volgens mij heel degelijk een zeer vakkundig.

Een rustige nacht gehad en om half 10 vanmorgen stonden we hier weer voor schuren, afplakken, grijze grond en witte aflak. Als het goed is is hij om half vijf klaar. Ik verwacht dat hij er dan weer pico bello uitziet. En dat voor omgerekend 90 euro, het is bijna niet voor te stellen. Hieronder wat foto's van de werkplaats van de kunstzinnige Ali.